«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ». ΜΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

 

«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ».

ΜΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

1.Άξια μνήμης τα λόγια τού Μακρυγιάννη: «… Πατρίς, να μακαρίζεις γενικώς όλους τους Έλληνες, ότι θυσιάστηκαν για σένα, να σ’ αναστήσουνε, να ξαναειπωθείς άλλη μία φορά ελεύθερη πατρίδα, που ήσουνα χαμένη και σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών».

Το κίνημα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού (1750-1821) προετοίμασε το έδαφος για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Στα πλαίσιά του φωτεινές μορφές θα επιχειρήσουν να μεταλαμπαδεύσουν στο υπόλοιπο γένος τις φιλελεύθερες ιδέες της εποχής και να το μορφώσουν, προκειμένου να ξεσηκωθεί και να διεκδικήσει τα δίκαιά του.

Η Γαλλική Επανάσταση και ο Διαφωτισμός και ο Ρήγας ο Βελεστινλής,  υπήρξαν τόσο η θεωρητική θρυαλλίδα της έκρηξης του 1821 όσο και το πλαίσιο Αρχών επί τη βάσει των οποίων δομήθηκε το σύγχρονο Ελληνικό Κράτος. Οι επαναστατημένοι Έλληνες από την έναρξη του αγώνα, θέλησαν να διατρανώσουν την επιθυμία τους για ελευθερία και δημοκρατικούς θεσμούς. Αμέσως μετά την έναρξη της Εθνεγερσίας, η Α΄ Εθνική Συνέλευση την 1η Ιανουαρίου 1822 «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος» και μετα Β΄ Εθνική Συνέλευση, την 13η Απριλίου 1823 τον  «Νόμος της Επιδαύρου», είναι ένα πρωτοπόρο Σύνταγμα, με έντονα φιλελεύθερο προσανατολισμό,  που καθιέρωσε το Σύνταγμα ως Θεμελιώδη Νόμο που εγγυάται, κατ’ εξοχήν, την Διάκριση των Εξουσιών, το Κράτος Δικαίου και την ακώλυτη, κατά το δυνατόν, άσκηση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ειδικότερα: α)  την αναγνώριση του δικαιώματος της ανεξιθρησκίας β) την ισότητα μεταξύ των Ελλήνων, η ισότητα επεκτείνεται, πέρα από τους Έλληνες, σε όσους κατοικούν ή διαμένουν στην Ελλάδα. γ) «Όλοι οι Έλληνες έχουν το ίδιο δικαίωμα σε όλα τα αξιώματα και τις τιμές· χορηγός αυτών είναι μόνο η αξιοσύνη καθενός.» δ) « Η ιδιοκτησία, η τιμή και η ασφάλεια καθενός από τους Έλληνες είναι υπό την προστασία των νόμων.» ε)κατοχυρώνεται συνταγματικά η αρχή της διάκρισης των εξουσιών στ) καθιερώνεται συνταγματικά η αντιπροσωπευτική αρχή και η αρχή της πλειοψηφίας ζ) «Με καμία πρόφαση και σε καμία περίσταση δεν μπορεί το Εκτελεστικό να επιχειρήσει πράξεις ή να συνάψει συνθήκες οι οποίες αφορούν την κατάργηση της πολιτικής ύπαρξης του Έθνους· σε περίπτωση που αυτό συμβεί, ο Πρόεδρος του Εκτελεστικού ελέγχεται, εκπίπτει και καταδικάζεται» η) έθεσε τις βάσεις για την κατοχύρωση του δικαιώματος του «φυσικού δικαστή», καθιερώνοντας την, επίσης πρωτοποριακή για τα δεδομένα της εποχής εκείνης, εγγύηση ότι ουδείς «δύναται νά βιασθῆ νά διαφύγη τό ἀνῆκον κριτήριον».

2.Στις 23.3.1821 στο πρώτο επίσημο (μετά την έναρξη) επαναστατικό έγγραφο που συντάσσεται, την περίφημη «προειδοποίηση εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς», που εκδίδει η νεοσύστατη Μεσσηνιακή Σύγκλητος και απευθύνεται στους Ευρωπαίους, αναφέρεται ότι: «...Να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε,..."

Αλλά οι «φωτισμένοι» γρήγορα λησμόνησαν.. και τώρα ο Κόσμος συνταράσσεται μπροστά στην «αναδιάρθρωση» του μετα τον ματοβαμμένο β’ παγκόσμιο πόλεμο.

3. Τρία εκατομμύρια Έλληνες χάθηκαν  κατά τους δύο παγκοσμίους πολέμους. Οι συμμαχητές μας και οι ηττημένοι  λησμονήσαν γρήγορα τις θυσίες και  τους ποταμούς αίματος  και θα στιγματιστούν από   αδέκαστο δικαστήριο της Ιστορίας .

Έτσι σαν "θαύμα", έγινε το έπος του 1940-1941. Οι Έλληνες νίκησαν την αυτοκρατορία του φασισμού και του ναζισμού .Γρήγορα όμως  λησμονήθηκαν οι ανθρωποθυσίες και οι ποταμοί αίματος σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους από τους συμμάχους και τους ηττημένους και πορευτήκαμε στα δύσκολα μονοπάτια της Ιστορίας.

Τι διαφέρουν τα ακόλουθα ιστορικά γεγονότα : οι Θερμοπύλες (480 π.Χ.),το χάνι της Γραβιάς (8 Μαΐου 1821), μάχη του Βαλτετσίου (12-13 Μαΐου 1821), το Μανιάκι (20η Μαΐου 1825) ,το Μεσολόγγι (10 Απριλίου 1826),το Καλπάκι(1940), το ύψωμα 731: Οι  νέες Θερμοπύλες πού δὲν έπεσαν(Μαρτης1941,η μάχη στο Ελ Αλαμέιν(1942), η μάχη της ΕΛΔΥΚ( 14-16 Αυγούστου 1974).Το ίδιο σύνθημα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ». Όταν ρώτησαν τον  Κωνσταντίνο Κανάρη πώς πέτυχε τόσες πυρπολήσεις τούρκικων καραβιών, απάντησε: «Όταν ξεκινούσα κάθε επιχείρηση, έκανα τον σταυρό μου κι έλεγα στον εαυτό μου: “Σήμερα, Κωνσταντή, θα πεθάνεις”».

Και ίσως είναι θαύμα  το 1821 πως οι λίγοι Έλληνες νικούν τους πολλούς ,οι άοπλοι τους ενόπλους, οι αδύνατοι τους ισχυρούς, οι ασύντακτοι τους συντεταγμένους, οι πιστοί τους απίστους ,οι ξεβράκωτοι τους χορτασμένους.

Το μυστικό του θαύματος βρίσκεται στο βάθος της Ελληνικής ιστορίας

Όμως  και σήμερα μέσα κι έξω απο την Πατρίδα  κάποιοι «ξεχνούν» και δεν αποδίδουν δικαιοσύνη.

4. «Ξεχάσαμε» ίσως εμείς να τιμήσουμε όπως τους  αξίζει  αυτούς που έπρεπε και που σημάδεψαν διαχρονικά τα χρόνια της λευτεριάς μας. Δεν πρέπει να λησμονούμε τον θεμελιωτή του Νεώτερου Ελληνικού Κράτους, Εθνομάρτυρα Ι. Καποδίστρια

Οι  Έλληνες είναι μικρός λαός με μεγάλες απαιτήσεις, αλλά λησμονούν πολύ εύκολα εκείνους που κρατούν την ψιλά την ψυχή. Ήρθε και πάλι η επέτειος της Λευτεριάς. Τούτη την ώρα πολλά γεγονότα που συνταράζουν τον Κόσμο και  την Πατρίδα και με τον Τούρκο να απειλεί «πως θα ξανάρθει» και θα «αναστήσει» την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Κάποιοι «μεγάλοι» οραματίζονται την αλλαγή του «Κόσμου» που δημιουργήθηκε μετα τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο κι αυτό είναι απαρχή νέων δεινών για την ανθρωπότητα και νέων απειλών.

Στην δική μου ταπεινή γνώμη είναι πως μας  λείπει  την ώρα τούτη της κρίσεως, εκείνη η πνοή της απόδοσης ουσιαστικής  τιμής στην λεύτερη  πορεία του Έθνους, όμως δεν μας λείπει η απόφαση «την πατρίδα δε ουκ ελάττω παραδώσω"» με την προϋπόθεση του βάζει ο Σολωμός ΣΤΟΝ Εθνικό μας Ύμνο: «Αν μισούνται ανάμεσά τους, δεν τους πρέπει ελευθεριά».

Οι Έλληνες μπήκαν στο στίβο τῆς ιστορίας με γενάρχες τούς άριστους πού θυσίασαν  τα πάντα για το Ελληνικό «θαύμα».

Από τέτοια θαύματα ιστορικά είναι γεμάτη η Ελληνική ιστορία. Έτσι  σαν «θαύμα», είδαν οι αγωνιστές τη Λευτεριά του Γένους το 1821.Έτσι   σαν «θαύμα», είδε τη Απελευθέρωση ο Εθνικός μας Ποιητής Διονύσιος Σολωμός

«Νύχτα γεμάτη θάματα

νύχτα σπαρμένη μάγια»

Ειπώθηκαν πολλά για το 1821,πολλά ξεχάστηκαν πριν ειπωθούν  αξίζει να θυμόμαστε όμως, όπως είπε και ο Παλαμάς:

«Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν,

θα ’ρθουν, θα περάσουν.

Κριτές θα μας δικάσουν

οι αγέννητοι, οι νεκροί»

 

ΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ;

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Τα Τετρακόσια  χρόνια  της τουρκικής σκλαβιάς οι Έλληνες, στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής περιμένοντας  την  Λαμπρή, εύχονταν ο ένας στον άλλον «Καλή Ανάσταση» και ταυτόχρονα υπονοούσαν με νόημα ότι εύχονταν ταυτόχρονα και  την Ανάσταση του Γένους. «Περιμένοντας την Ανάσταση», είναι στην πραγματικότητα μια μακρινή Ελληνική Ιστορία για την καρτερικότητα, που οι Έλληνες απέδειξαν διαχρονικά στις δυσκολίες για το όνειρο .
Μπορεί όλοι να ζούμε τους εφιάλτες μας, από την κρίση και τον πόλεμο, μα φέτος είναι ώρα της χαράς και της ανάπαυσης, η Ανάσταση στα νησιά μας, στην Ελλάδα μας. Χρόνια τώρα  μετράω τη ζωή μου με το Πάσχα της κάθε χρονιάς που έχω βιώσει. Τα θυμάμαι όλα! Δεν φτάνουν τα λόγια και οι σκέψεις μας να μιλήσουμε για την καθεμιά ημέρα ξεχωριστά της Μεγάλης Εβδομάδας, γιατί είναι πάρα πολλά.. Πώς να ξεχάσεις μια που τόχεις ψάλλει από μικρό παιδί, τον πιο τρυφερό αποχαιρετισμό, το Εγκώμιο Επιταφίου Θρήνου της Μεγάλης Παρασκευής» Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;» Μέσα στις μυρωδιές της Άνοιξης η πιο συνταρακτική σκηνή του Θείου Πάθους που εκφράζουν τον πόνο της  Μάνας.
Να γνωρίζουμε καλά πώς πάντα ή Μεγάλη Παρασκευή είναι πριν το Πάσχα. Από τις τρύπες του σταυρού φαίνεται το φως του Κενού Μνημείου. Ή χαρμολύπη, το χαροποιόν πένθος, η σιγή, η  ταπεινή δέηση και η κατάνυξη χαρακτηρίζουν τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Μιλάει ο τόπος μας;
Αναντίρρητα μιλάει.
Μάλιστα λέει και πολλά «ο δε έχων ώτα ακούειν ακουέτω»..
 Οι αναμμένες λαμπάδες θα πλημμυρίσουν με φως τις εκκλησίες μας, οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες και η ευχή «Χριστός Ανέστη» θα ηχήσουν στον αέρα σηματοδοτούν και τη φετινή Ανάσταση. Σαν την Μεγαλοβδόμαδα και το Πάσχα στην Ελλάδα, στα Επτάνησα μας,  πουθενά αλλού δεν έχει
 Το Μεγαλοβδόμαδο είναι νηφάλιο, ατάραχο, μυστικό, σε οδηγεί σε χρήσιμη ένδοσκαφή, σε απαραίτητη αυτογνωσία, σε αυτοπαρατήρηση, η παράδοση είναι αυστηρή και δεν σε αφήνει να λοξοδρομήσεις στο περιθώριο.
Οι  μέρες είναι Ιστορικές , αλλά και συνάμα μέρες περισυλλογής γιατί φθάσαμε εκεί που φθάσαμε και κυρίως γιατί έχουμε οδηγηθεί στην ομαδική κατάθλιψη της τελικής «μη εξόδου», από την Εθνική μας κρίση και την συνολική μας απογοήτευση για την μάχη που δόθηκε με πολύ πόνο ,μα με δύσκολα αποτελέσματα.
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΗΤΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ.
Δεν είναι ο Γολγοθάς. Δεν ήταν τα Τριάκοντα Αργύρια, οι Κουστωδίες, οι Φαρισαίοι κι οι Πιλάτοι, το μαρτύριο της σταγόνας ,ο θάνατος. Αλλά η αναίρεση, η θανάτωση της πίστης στην Ανάσταση, το τέλος της ελπίδας, αυτό ήταν το πιο σημαντικό της δοκιμασίας. Η  κάθε αποτροπή κι η εξάλειψη εκείνη της αναστάσιμης πίστης που, μόνη αυτή, θα μπορούσε να οδηγήσει τον σταυρωμένο λαό, μονιασμένο, να διοργανώσει ομοθυμαδόν, επίμονα κι επίπονα, τα βήματά του, τις δυνάμεις του, τις ενέργειες, το νου και την καρδιά του, ψυχή τε και σώματι, στην Ανάσταση της πατρίδας, τη λευτεριά της από το «Κυλώνειο Άγος» της έλλειψης πίστης και ελπίδας.
ΑΝΑΣΤΑΣΗ σημαίνει, πρώτ’ απ’ όλα, την πίστη σε αυτήν. Την ακράδαντη κι ανέκπτωτη πίστη ότι είναι η νομιμότερη και η υπέρτατη προσδοκία και δικαίωμα και καθήκον. Την πίστη ότι, με την ευψυχία στα έργα και στην επιμονή τους, οι αναστάσιμες δυνάμεις μπορούν να την καταστήσουν εφικτή. Η φρικτή, απαξιωτική, προσβλητική και θλιβερή πείρα και γνώση του Γολγοθά και της Σταύρωσης το μαρτυρεί, δεν οδηγεί, αλλ’ απαγορεύει την Ανάσταση.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, λοιπόν, σημαίνει και προϋποθέτει και χρειάζεται, εμπράκτως υλοποιούμενη, την γρανιτένια κι αδαμάντινη πίστη του λαού ότι είναι ο ίδιος αναστάσιμος.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.
Δυστυχώς, η ζωή μας, προσωπική και κοινωνική, είναι μια αδιάκοπη εγκατάλειψη της χαράς  Αυτή είναι η τραγική αλήθεια. η Ανάσταση είναι η ευκαιρία να χαρούμε. Η Ανάσταση είναι  η γιορτή της αγάπης. Το Πάσχα των Αγγέλων, το Πάσχα των Ελλήνων, το Πάσχα του φωτοδότη ήλιου, το Πάσχα της Αγάπης ας γεμίσει τις καρδιές όλων των ανθρώπων, ας γίνει παραμυθία των πονεμένων.
«Προσκυνούμεν σου τα πάθη Χριστέ
Δείξον ημίν και την ένδοξή σου Ανάσταση…»,

AΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Τέλος φόρμας