«Εις ένα μνήμ’ αγνώριστον μικρού κοιμητηρίου
Δεν θέλω να το βλέπουν ακτίνες του ηλίου .
Μηδέ κυπάρισσος σκαιά, μηδ’ απεχθής ιτέα,
Να το σκιάζη. Καταιγίς ας το κτυπά βιαία!
Και δεν θέλω θυμίαμα, δεν θέλω ψαλμωδίαν.
Να έλθης μόνον σε ζητώ, μίαν θαμβήν πρωίαν,
Να βρέξης μ’ ένα δάκρυ σου το διψασμένο χώμα
Κι ας σβήση με το δάκρυ σου και τ’ όνομά μου ακόμα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου