ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΦΩΡΟ

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΦΩΡΟ

ΑΝΤΩΝΗ Π.ΑΡΓΥΡΟΥ

 1976. Χριστούγεννα στο Αυτόφωρο .

Ήταν τρεις το μεσημέρι, γύρισα στο σπίτι στου  με υψηλό πυρετό, κανείς ποιος άλλωστε να με περιμένει δεν υπήρχε κανείς ούτε φαγητό ,ούτε τίποτε .Την ώρα που μονάχος μου “έριχνα” μιαν ένεση αντιβίωσης κτύπησε το τηλέφωνο, είπα έχω ψηλό πυρετό ανένδοτος ο παλιός συνάδελφος  στο οποίο εργαζόμουνα σαν νέος δικηγόρος, « έλα τώρα στο Γραφείο, να πας στο Αυτόφωρο» .

 Εκεί στην οδό «Σανταρόζα», στα παλιά δικαστήρια, με τις πρωτόγονες συνθήκες,  που έγιναν τραγούδι, γέννησαν τύπους και τροφοδότησαν ιστορίες. Ήταν πάγιο αίτημα της δικηγορικής κοινότητας που ασφυκτιούσε στα καταγώγια και τα παραπήγματα της Αθήνας από τον 19ο αιώνα, ν’ αποκτήσουν τα δικαστήρια το δικό τους σπίτι. Μάταια όμως. Τοιχοκολλήθηκε το έκθεμα που ήταν γεμάτο από αδικήματα περί τα παίγνια και δύο υποθέσεις μοιχείας ( Το άρθρο 357 του Π.Κ. όριζε ποινή φυλάκισης ενός έτους για τους μοιχούς, ενώ το έγκλημα εδιώκετο μόνο με έγκληση του παθόντος συζύγου.)Άρχισαν να καταφθάνουν οι συνοδείες και οι δικογραφίες. Οι κατηγορούμενοι αναζητούν τους συνηγόρους των, ενώ  η πλειοψηφία των κατηγορουμένων αναθέτει την υπεράσπιση της στους συναδέλφους μόνιμους θαμώνες και υπερασπιστές,  τους λεγόμενους «αυτοφωράκηδες». Υπήρχε τότε μια κατηγορία δικηγόρων με κύριο αντικείμενο την εκδίκαση υποθέσεων στα αυτόφωρα. Τριγυρνούσαν στους διαδρόμους των δικαστηρίων αναζητώντας πελάτες. Οι «αυτοφωράκηδες» δικηγόροι επωφελούνταν από τις γνωριμίες τους στις γραμματείες των δικαστηρίων και στα αστυνομικά τμήματα εξασφαλίζοντας αρκετές υποθέσεις σε κάθε συνεδρίαση. Υπήρχε εκεί και μια άλλη κατηγορία επαγγελματιών, «οι ψευδομάρτυρες». Σμήνη ψευδομαρτύρων ήταν έτοιμοι εντός πέντε λεπτών να γίνουν οι πλέον εγκάρδιοι φίλοι ή οι πλέον άσπονδοι εχθροί κατηγόρων ή κατηγορουμένων στα δικαστήρια.

Επιτέλους κατέφθασε η σύνθεση του δικαστηρίου που αποτελείτο από τρείς σεβάσμιους δικαστικούς λειτουργούς. Τον Πρόεδρο γνώριζα από την θητεία του στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, ήταν ένας πολύ αυστηρός δικαστής. Η συνεδρίαση άρχισε επεισοδιακά  γιατί ο συνήγορος της κατηγορουμένης της μιας υπόθεσης μοιχείας που ήταν γνωστός μεγαλοδικηγόρος εκ Μάνης, ζήτησε την αναβολή της υποθέσεως. Τότε ο  νεαρός συνήγορος της πολιτικής αγωγής αντέλεξε και επακολούθησε «σύρραξη », με την έδρα να κτυπά μανιωδώς το κουδούνι και τα όργανα του νόμου αντί να ηρεμήσουν τα πράγματα, να κυνηγούν να συλλάβουν έναν πορτοφολά πού βρήκε ευκαιρία στην φασαρία για επιδοθεί στην «εργασία» του και μάλιστα εντός της δικαστικής αίθουσας. Εικόνες τραγελαφικές για τον «Ναό της Θέμιδος». Αποτέλεσμα να διακοπεί η συνεδρίαση για ηρεμήσουν τα πνεύματα. Η αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη, τα παράθυρα ανοιχτά, η κατάσταση ανυπόφορη , ο θόρυβος, εικόνες ενός πρωτόγονου συστήματος απονομής της δικαιοσύνης.

Επιτέλους μετά τέσσερες ώρες έφθασε και η σειρά της υποθέσεως που υπερασπιζόμουν. Ήταν ο κατηγορούμενος  πελάτης του γραφείου και ήταν καθηγητής της μουσικής και κατηγορείτο μαζί με άλλους ότι συνελήφθη να παίζει ζάρια. Εκείνος που με έστειλε «ως πρόβατο επί σφαγή» δεν είχε την καλοσύνη να με ενημερώσει για την φύση της υποθέσεως και πολύ περισσότερο να με καθοδηγήσει πως θα αντιμετωπίσω με τέτοια υπόθεση. Μού έδωσε την εντολή έκλεισε το τηλέφωνο και έσπευσε να γιορτάσει τα Χριστούγεννα με την οικογένεια του. Το ευτύχημα ήταν που απάλυνε τον τρόμο μου ήταν ότι ο πελάτης μουσικός υπήρξε δεδηλωμένος θαμώνας του αυτοφώρου για άλλες παρόμοιες υποθέσεις του. Όπως μου είπε για να με παρηγορήσει ,αφού με έβλεπε έντρομο :«τι να κάνουμε το κουσούρι δεν κόβεται».

Η δίκη  δεν είχε ιδιαίτερα απρόοπτα, γιατί ένας από τους συγκατηγουμένους είχε δικηγόρο  «αυτοφωράκια»,  ο οποίος γνώριζε το «όργανο» και εκείνο κατέθεσε μετα «λόγου γνώσεως» ότι δεν μπορεί να αναγνωρίσει ότι όλοι οι κατηγορούμενοι μετείχαν στο παίγνιο, πλην δύο που αναγνώρισε, στους οποίους δεν περιλαμβάνονταν ούτε ο δικός μου κατηγορούμενος. Μετα την Εισαγγελική καταδικαστική πρόταση για όλους τους κατηγορουμένους και την έντονη αμφισβήτηση της αξιοπιστίας του μάρτυρα αστυνομικού και ενώ είχα αρχίσει να αγορεύω ο κ. Πρόεδρος με διέκοψε βίαια «Αρκεί κ. Συνήγορε , θα μας τα πείτε σε άλλη υπόθεση»!!! Έτσι αισθάνθηκα συντετριμμένος, ενώ  άδοξα σταμάτησε η αγωνία μου και  το πιο δραματικό αστείο είναι ότι ο «πελάτης» μου είπε ότι δεν είχε χρήματα και θα περνούσε απ’ το Γραφείο να πληρώσει, πράγμα που προφανώς ξέχασε .

Χριστούγεννα μόνος, άφραγκος μονολογούσα και περπατούσα σκυφτός αδιαφορώντας για το ρούχο μου που βρεχόταν, για τους περαστικούς που με κοιτούσαν περίεργα, για τους οδηγούς που με έβριζαν και κορνάριζαν καθώς διέσχιζα τους δρόμους χωρίς να ελέγχω τα φανάρια. Εξαντλητικά ωράρια, ανύπαρκτοι- μισθοί, απουσία εργασιακών δικαιωμάτων Αυτό ζούσα εκείνα τα Χριστούγεννα.  Τίποτα δεν έβλεπα. Τίποτα δεν καταλάβαινα. Ούτε καν τους λόγους  που με είχαν κάνει έξαλλο ,ένοιωθα μόνος, προδομένος, προσβεβλημένος από αυτό που ο σεβαστός δάσκαλος μου στην  δικηγορία είχε πει «ο δικηγόρος πάντα μόνος μένει».

ΥΓ : Οδός Σανταρόζα  του δικηγόρου- τραγουδοποιού Β. Νικολαιδη:

«Δεν είν’ από επάγγελμα, δεν είν’ αυτός ο λόγος

Που πάω και στριμώχνομαι στο κακουργοδικείο

Δεν είμαι κάνας διάσημος δα ποινικολόγος

Καλά – καλά δεν πρόλαβα να πάρω και πτυχίο.

Χωρίς να το πολυσκεφτώ τρέχω στην κάθε δίκη»

ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΣΤΙΣ 21 ΜΑΪΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ.

ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΣΤΙΣ 21  ΜΑΪΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ.    

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Το πρωί της 21ης Μαΐου του 1864 η γαλανόλευκη σημαία υψωνόταν στο φρούριο της Κέρκυρας. Την ημέρα της ένωσης με την Ελλάδα, ένας ανώνυμος χρονικογράφος έγραψε :«Οι Άγγλοι εκάθησαν εις την Επτάνησον χρόνους 54, μήνας 8 και ημέραν μίαν».

Το Ελληνικό Έθνος γιορτάζει  τα 156 χρόνια της Ενώσεως των Επτανήσων με την Μητέρα Πατρίδα(21 Maίου 1864). Η λαμπρή  μέρα της Ενώσεως ήλθε έπειτα από τόσο πόνο, από τόσα αίματα  και τόσα δάκρυα των Επτανησίων απέναντι στην τυραννία του Άγγλου κατακτητή.

Το φως της Εθνικής μας Αναγέννησης, της Ανάστασης του Γένους υπήρξε προϊόν του Επτανησιακού διαφωτισμού  και της ακατάλυτης αποφασιστικότητας να μείνουν Έλληνες.

 Τα Ιόνια Νησιά ή Επτάνησα είναι η παντοτινή πύλη Ανατολής και Δύσης, ένα στρατηγικό σταυροδρόμι, ένας κόσμος ολόκληρος, μια συνεχής ιστορική εξέλιξη.

Κάθε νησί έχει τη δική του σημαντική ιστορία, είναι ένα ξεχωριστό σημείο αναφοράς.

Η Ελλάδα δεν είχε πεθάνει στις καρδιές των Επτανησίων μετά τόσα χρόνια κατάκτησης, όπως πίστευαν οι ξένοι. Οι καρδιές παρέμειναν Ελληνικές  και με την καθοδήγηση των Ριζοσπαστών πέτυχαν τον άθλο. Ανάγκασαν τους Βρετανούς να φύγουν απ’ τα Επτάνησα. Μέγας ο ρόλος στα Επτανησιακά πράγματα του Εθνικού Κυβερνήτη και μάρτυρα Ιωάννη Καποδίστρια (1776-1831). Πρωταγωνιστής της Επτανήσου Πολιτείας ήταν ο  Κερκυραίος Ιωάννης Καποδίστριας. Ο Καποδίστριας  κατόρθωσε να επιβάλει στα Επτάνησα την ελληνική γλώσσα και παράλληλα προώθησε την παιδεία ως γραμματέας του πρώτου ελληνικού κράτους μετά το 1453 της «Δημοκρατίας των Επτά Ηνωμένων Νησιών» ή «Επτάνησος Πολιτεία»(1800-18007). Η ίδρυση της Ιονίου Ακαδημίας, ένα όραμα του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, είναι αποτέλεσμα της μεγάλης φιλικής του σχέσης με τον πλούσιο Άγγλο λόρδο Φρειδερίκο Γκύλφορντ. Οι δυο άνδρες συναντήθηκαν το 1824 στο Συνέδριο της Βιέννης,. Εκεί ο Γκύλφορντ δέχεται την πρόταση – παράκληση του Καποδίστρια για την ίδρυση επτανησιακού Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα.-

Στα τέλη του 18ου αιώνα οι πολιτικές, ιδεολογικές και στρατιωτικές ανακατατάξεις στον ευρωπαϊκό χώρο παίζουν καθοριστικό ρόλο και καθορίζουν τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής  και καθορίζου την τύχη των Ιονίων Νήσων. Η Ρωσία, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία, η Τουρκία επιδιώκουν την επικυριαρχία τους στη Μεσόγειο . Τα Επτάνησα μετά από διάφορους δυνάστες, στις 5/ 17 Νοεμβρίου 1815 ιδρύεται «ελεύθερο και ανεξάρτητο Ιόνιο Κράτος υπό την Προστασίαν Κραταιάς Δυνάμεως   ( της Αγγλίας)». Έτσι άρχισε η Αγγλική  κατάκτηση.

Στην περίοδο της Αγγλικής Κατοχής (1815-1864 οι Επτανήσιοι πρωταγωνίστησαν στην Ελληνική Επανάσταση με επικεφαλής τους Κεφαλλονίτες Γεράσιμος Μουσούρης, Ευαγγελής Πανάς, Ανδρέας και Κωνσταντίνος Μεταξάς με την στη μάχη του Λάλα (9-13 Ιουνίου 1821),αλλά και τον Παξινό μπουρλοτιέρη Γ. Ανεμογιάννη.

Μεγάλη συμμετοχή Επτανησίων –ιδιαίτερα Κεφαλλονιτών– στη Φιλική Εταιρεία, μέσω της οποίας στέλνουν χρήματα ή πολεμοφόδια στους επαναστατημένους συμπατριώτες της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου. Κεφαλλονίτες και Ιθακήσιοι της διασποράς παίρνουν μέρος στην Επανάσταση της Μολδοβλαχίας. Ευρύτερη, πάντως θεωρείται η συμμετοχή των Επτανησίων στις μάχες της Επανάστασης του 1821, γεγονός που δείχνει πως ένιωθαν κομμάτι της σκλαβωμένης Ελλάδας .

Το ριζοσπαστικό κίνημα και οι αγώνες του λαού μας έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα της Ένωσης. Σκοπός των ριζοσπαστών ήταν όχι μόνο η Ένωση με την Ελλάδα, οι κοινωνικοί αγώνες  αλλά και ο δημοκρατικός μετασχηματισμός ολόκληρης της Βαλκανικής(πρωταγωνιστής ο Παναγής Πανάς) .

Στις 14 Νοεμβρίου 1863 στο Λονδίνο υπογράφεται η Συνθήκη της Ένωσης  της Επτανήσου με την Ελλάδα  χωρίς την παραμικρή συμμετοχή των Επτανησίων, αλλά και της Ελλάδος . Η Συνθήκη για την Ένωση έδινε τέλος στη βρετανική κατοχή στα Επτάνησα. Η πολυπόθητη αυτή  ημέρα οφείλεται αποκλειστικά  στους αιματηρούς αγώνες των Επτανησίων και ιδίως των Ριζοσπαστών για την Ένωση της Επτανήσου με τη Μητέρα Ελλάδα .

Η απόφαση των Άγγλων να φύγουν από τα Επτάνησα δεν υπήρξε «δωρεά» , όπως θέλουν να υποστηρίξουν αγνοώντας τα πραγματικά ιστορικά στοιχεία. Όπως  προκύπτει από τα Πρακτικά του Βρετανικού Κοινοβουλίου στις αγορεύσεις των Gladstone, Gray, Maguire οι Άγγλοι ήθελαν να εξυπηρετήσουν μετά το επικείμενο άνοιγμα της διώρυγάς του Σουέζ άλλα πιο σημαντικά γεωστρατηγικά τους συμφέροντα(Κύπρος, Κρήτη κλπ.).  Η Βρετανία, ήταν μία δύναμη που δεν ήθελε με κανένα τρόπο μια αλλαγή στο status quo της Ανατολικής Μεσογείου. Ο δρόμος προς τις Ινδίες έπρεπε να παραμείνει πάσει θυσία και αποκλειστικά μια βρετανική υπόθεση. Τα Επτάνησα δεν είχαν πια τον γεωστρατηγικό ρόλο που είχαν στο παρελθόν ,τώρα το  ενδιαφέρον των Άγγλων ήταν η διατήρηση του δρόμου της Ανατολής.

 Το φιλελεύθερο πνεύμα που διαδόθηκε στην Ευρώπη και στα νησιά μας μετά την Γαλλική Επανάστασή και τον Επτανησιακό Διαφωτισμό δημιουργούσε ένα ακατάσχετο Επαναστατικό ρεύμα στην Κεφαλονιά με την εξέγερση του Σταυρού το 1848. και της Σκάλας το επόμενο έτος 1849. Τον Οκτώβριο του 1851 εκτοπίζονται οι Ριζοσπάστες βουλευτές Ηλίας Ζερβός – Ιακωβάτος και Ιωσήφ Μομφεράτος. Ο Αγώνας του λαού των Επτανήσων ήταν ένας αγώνας απελευθερωτικός, ήταν ένας αγώνας για την εθνική δικαίωση, ήταν όμως κι ένας αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη και προκοπή.

Ήρθε η Μεγάλη Μέρα (1864) και Αναστάσιμη στιγμή έφερε την Μάνα Ελλάδα ν ’αγκαλιάσει τα παιδιά της. Πέρασαν 156 χρόνια έκτοτε και τα χρόνια αυτά απέδειξαν ότι οι Επτανήσιοι σαν γνήσιοι Έλληνες πατριώτες μπήκαν πάντα μπροστά στους αγώνες  του Έθνους. Τα χρόνια που πέρασαν ήταν δύσκολα για τον Τόπο. Τα Επτάνησα πάντα την Ελληνική ψυχή τους. Ένα είναι βέβαιο ότι τα Επτάνησα στις 21  Μαΐου γιορτάζουν την Ανάσταση τους.  

  «Πατρίδα σαν τον ήλιο σου Ήλιος αλλού δεν λάμπει»

(Λορέντζος Μαβίλης)

 

ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ 

Αγάπες της ζωής μου - Αντώνης Αργυρός

Η ΛΙΣΤΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

Η ΛΙΣΤΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ 

Έκατσα χθες το βράδυ φτιάχνοντας τη δική μου λίστα, με πράγματα, που κάποια στιγμή στη ζωή μου με έκαναν χαρούμενο.

• Για παράδειγμα, όταν ήμουν παιδί είχαμε μία μουριά στην αυλή πατρικού της γιαγιάς μου πίσω από το σπίτι μου και τα πρωινά του Ιουνίου συνήθιζα να πηγαίνω εκεί μόλις ξυπνούσα, να περπατάω ξυπόλητος γύρω της γεμίζοντας το στόμα μου, μέχρι που τα χέρια, τα πόδια και τα χείλη μου είχαν γεμίσει από το μοβ των μούρων. Ακούγεται χαζό, έτσι;

• Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πιστεύουν καν ότι τα μούρα είναι νόστιμαλήθεια είναι ότι η λίστα μου ήταν γεμάτη από μικρά κι ασήμαντα πράγματα: η πρώτη φορά που στο Λιθόστρωτο μαγαζί του Κρεμμύδα άκουσα οι Beatles στο τέρμα.

• Τα πρωινά που πήγαινα στη Νομική σχολή μετά το νυχτερινό ξεφόρτωμα φορτηγών στο λιμάνι και είχα στο χέρι μου και μία ζεστή μπουγάτσα που άχνιζε - κι ας ήταν άδειες οι τσέπες μου (είχε τότε κοπεί το επίδομα λόγω ατασθαλιών ).

• Να κάθομαι στο Αργοστόλι στο Φανάρι βράδυ με την πρώτη μου αγάπη χέρι χέρι και να μετράμε τ' αστέρια , ενώ ο ήλιος έπεφτε πίσω από τον ορίζοντα και το τελευταίο φως του έσβηνε στο πρωτομαγιάτικο κύμα(1.5.1968).

• Ένα ποτήρι παγωμένο νερό, που ειπια μετά πέντε ώρες περπάτημα ,με "πλήρη φόρτο" τον Ιούλη του 1974.

• Ένα καταπληκτικό φιλί στην παραλία την ώρα του ηλιοβασιλέματος.

• Μια περιεργη ιατρική εξέταση.

• Ενα βράδυ στη τότε αδούλωτη Κερύνεια,που δεν είχα ούτε σελίνι μα με κέρασαν οι ναύτες της Ναυτικής Διοίκησης.

• Μια τσικουδιά , ένα ούζο, στον "Αντρεα" με τους κολλητούς μου.

• Μια Μεγάλη Παρασκευή στον Καλανάρχο της Παναγίας με τον Μακη Παπά και εμένα Ψαλτη.

• Iσως να μην πρόκειται για τα μεγάλα πράγματα τελικά.

• Συχνά στηρίζουμε την ευτυχία μας σε πράγματα που ξέρουμε, βαθιά μέσα μας, πως γρήγορα θα μας αφήσουν με ένα αίσθημα κενού - το να πάρουμε την επόμενη μεγάλη υπόθεση, το σέξι ραντεβού. Λειτουργούμε λες και όλα βασίζονται, ας πούμε, στη νίκη της ομάδας μας το Σάββατο στο μεγάλο ντέρμπι, αλλά η αληθινή ζωή δεν είναι ηλεκτρική σκούπα, η οποία με ένα απλό γεγονός (αποκτώντας τη δουλειά των ονείρων σου ή το σπίτι που πάντοτε ήθελες) αλλάζει τα πάντα. Όχι η ζωή είναι πολλά μικρά πράγματα μαζί είναι η λησμοσύνη των κακών πραγμάτων που δηλητηριάζουν την ζωή μας.-

Εσύ να δίνεις

1971 ΣΤΟ ΑΓΙΟ  ΟΡΟΣ…
ΙΣΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ...
Σ' ένα παγκάκι έξω από το μοναστήρι ήταν ένας καλόγερος .Λιγνός, κάτισχνος δηλαδή, μου φάνηκε μεγάλος στην ηλικία. Ένα ράσο φορούσε, μ' ένα σχοινί στη μέση. Κάπου ήταν προσηλωμένος, σαν προσεύχονταν. Πήγα κοντά του, γύρισε και με κοίταξε, μ' ένα  βλέμμα διαπεραστικό, φωτιές έβγαζαν τα μάτια του.   Είδα ότι δεν ήταν πολύ μεγάλος. Κοιταχτήκαμε. Το πρόσωπο του έλαμπε στο Φως. Ίσως να ήταν ο ήλιος που χτύπαγε πάνω του.-- Κάθισε, μου είπε. Σαν να γνωριζόμασταν από χρόνια, άρχισα να του μιλάω...—
Εσύ να δίνεις, μου είπε, άμα μπορείς, να δίνεις.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ, ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΛΠΙΔΑ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ, ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΛΠΙΔΑ

  “Για να ξεπαστρέψεις ένα λαό, του αφαιρείς πρώτα τη μνήμη. Καταστρέφεις τα βιβλία του, τον πολιτισμό του, την ιστορία του. Και κάποιος άλλος του γράφει βιβλία, του δίνει πολιτισμό και επινοεί για λογαριασμό του άλλη ιστορία. Έπειτα, ο λαός αρχίζει σιγά σιγά να ξεχνά ποιος είναι και ποιος ήταν. Ακόμη πιο γρήγορα θα τον ξεχάσει ο κόσμος γύρω του».  Αυτά έγραφε ο Μίλαν Κούντερα στο «Βιβλίο του γέλιου και της λήθης» το 1978, με σκοπό να αφυπνίσει τους συμπατριώτες του.

ΑΝΑΡΧΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

ΑΝΑΡΧΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
                                                             Ι.
Τους πολέμους τους κερδίζουν οι στρατηγοί, τις μάχες οι λοχαγοί.
Μία μάχη φαίνεται πώς  τέλειωσε.
Άλλοι ήταν λοχαγοί και άλλοι στρατηγοί.
Τις πανωλεθρίες βέβαια τις παθαίνουν οι στρατηγοί και τις πληρώνει ο Λαός.
Σπανίως οι στρατηγοί περνάνε στρατοδικείο για την ήττα, τότε φταίει λένε πάντα "ο ξένος παράγοντας".                                                    ΙΙ.
Κάτι σημαντικό κρύβεται στην Αμφίπολη ,είθε.
Αλλά και αν δεν είναι  θαμμένος εκεί ο μέγας βασιλιάς των Μακεδόνων κι αν δεν είναι αυτός που περιμένουμε νεκρός της Αμφίπολης δεν πειράζει.
Η Ελληνική Γή αιματοβαμένη από το αίμα των παιδιών της σφύζει πάντα από έναν Ελληνισμό που ξέρει νά πονά ,να αγωνίζεται και να ελπίζει.
Γιατί ελπίδα χρειαζόμαστε και όχι ψεύτικα όνειρα.ΙΙΙΗ πνευματική κυρίως κρίση που διέρχεται η Ελλάδα μας, απεκάλυψε την πρακτική αποτυχία του κρατισμού και πλέον την πλήρη απομαζικοποιήση της κοινωνίας.
Ζούμε το οριστικό τέλος μιας εποχής ,της εποχής της μεταπολίτευσης του 74 είναι μοιραίο να το διαδέχεται η αρχή μιας άλλης καινούργιας ,της οποίας όμως η μοίρα και η τύχη μας δεν έχει κριθεί...
Αυτό πού λησμονούν όσοι μας κυβερνούν (είτε ως Κυβέρνηση είτε ώς Αντιπολίτευση) και το λησμονούν συστηματικά είναι ότι, ο ρεαλισμός δεν αρκεί, πρέπει να υπάρχει και ελπίδα... δηλαδή μια δημοκρατική φιλελεύθερη λύση ,μια ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ.
                                                       IV   Οι δεσμοί που δε λύνονται, κόβονται!333 π.Χ. … Ο Αλέξανδρος ο Μακεδών έφθασε στο Γόρδιο. Εκεί, στο ανάκτορο της Φρυγίας, βρισκόταν το άρμα του Γόρδιου ως ανάθημα στον Δία. Ο ζυγός του άρματος ήταν δεμένος με φλοιό κρανιάς και ο δεσμός ήταν τόσο περίπλοκος, ώστε δεν διακρινόταν πουθενά η αρχή του. Σύμφωνα με την παράδοση, όποιος έλυνε τον Γόρδιο δεσμό, θα κυριαρχούσε στην Ασία. Ο Αλέξανδρος… πήγε στο ανάκτορο, εξέτασε τον δεσμό και τον έλυσε εύκολα. Ο τρόπος με τον οποίο τον έλυσε παραμένει μυστήριο. Η πιο διαδεδομένη άποψη υποστηρίζει ότι έκοψε τον δεσμό με το σπαθί του…
2014 μ.Χ. … κάποια μηνύματα από το παρελθόν έχουν εξαιρετική σημασία ώστε να χρειάζεται να λυθεί "ο γόρδιος δεσμός"    
                                           VΣαράντα χρόνια μετά την προδοσία: ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ.....«Αν αυτοί οι άνθρωποι παραμείνουν ατιμώρητοι, τότε η έννοια του νόμου θα έχει χάσει το νόημά της και η υπόλοιπη ανθρωπότητα θα πρέπει να ζήσει στον φόβο» Αυτά ήταν τα λόγια του Μπένζαμιν Φεράντζ, ενός από τους κατηγόρους στη δίκη της Νυρεμβέργης. Αυτοί που άφησαν τον ΑΤΤΙΛΑ να περάσει και  οι παρόμοιοί τους της 15ης του Ιούλη 74 παρέμειναν ατιμώρητοι και οι νεκροί μας αδικαίωτοι.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
VIΟ ΣΚΥΛΟΣ ΤΟΥ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ :Όταν οι Αθηναίοι έπαψαν να πολυμιλούν για τον Αλκιβιάδη, όταν δηλαδή αυτός έχανε σε δημοτικότητα, πήγε και αγόρασε έναν σπάνιο, πανάκριβο σκύλο, για τον οποίο πλήρωσε 70 μνες, ώστε μέσω της αναφοράς στο σκυλί να αρχίσουνε οι συμπολίτες του να ασχολούνται με τον ίδιο, να τον ξαναφέρουν στην επικαιρότητα. Και αργότερα, όταν, καθώς αναφέρει ο Πλούταρχος, για σοβαρούς πολιτικούς λόγους άρχισαν να τον κακολογούν, έκοψε την ουρά του σκύλου του.
 Στην ερώτηση κάποιου γιατί το έκανε ο Αλκιβιάδης απάντησε: “Θέλω οι Αθηναίοι να μιλάνε γι’ αυτό, για να μη λένε τίποτε χειρότερο για μένα”.                                              ViiΌπως έλεγε ο Αϊνστάιν, δυο πράγματα δεν έχουν όρια, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία (και για το πρώτο δεν ήταν απόλυτα σίγουρος).
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα η βλακεία ονομάζεται αρετή και ο εκλογικός νόμος φάρμακο.
Με τους ανέργους τι θα κάνουμε?

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΦΩΚΑΣ

Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ  KAI Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ 

῾Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπε ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος...᾽ (῾Εβρ. ζ´ 26 )

  Η ΚΕΦΑΛΟΝΊΑ ΘΡΗΝΕΙ   ΠΟΥ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΦΩΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΕΣΤΗ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΓΕΥΘΕΙ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ..

Τέτοιος ἱερέας καί αρχιερέας κα τέτοιος ποιμένας κατά το πρότυπο του Κυρίου είναι ο Γεράσιμος ,όλη του ἡ ζωή είναι μία αδιάκοπη δοξολογία του Κυρίου και μία αέναη διακονία των συνανθρώπων του. Και προ της χειροτονίας του σε κληρικό, κατεξοχήν όμως μετά από αὐτήν, ιδίως αφότου ανήλθε εισήλθε στην ιεροσύνη , ἡ προσωπική του ζωή ήταν ἡ ζωή των άλλων. ῎Εχοντας καθαρίσει διά της ασκητικής του διαγωγής όσο ήταν δυνατόν στον άνθρωπο την καρδιά του δέχτηκε τις φωτιστικές ακτίνες του Πνεύματος και βίωσε την αληθινή αγάπη..

 Όλοι ξέρουμε ὅτι ὁ καθένας τον τραβούσε προς τη μεριά του για τη λύση του προβλήματός του: ὁ πτωχός για την τροφή του, ὁ κυνηγημένος για την κάλυψή του, ὁ αδικημένος για την υπεράσπιση του, ὁ άστεγος για το κατάλυμά του.

Αποχαιρετισμός στον “παπά των φτωχών” τον παπά ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΦΩΚΑ.

 Ένας τέτοιος αληθινός καλόγερος, ενας πραγματικά φτωχός , αλλά με Ορθόδοξη Πίστη είχε κάνει στα χρόνια της διακονίας Του,την πραγματική μαρτυρία του Χριστου σαν ατομικό τρόπο ζωής.
 Παπά Γεράσιμε .
Έκλεψες την καρδιά των φτωχών, των δίκαιων, των ειλικρινών, των αξιοπρεπών, των ηθικών του τόπου μας .
Σε αγαπάμε
Γέροντα. σημάδεψες την ιστορία της Κεφαλονίας μας.
Σ’όλους τους ανθρώπους του Θεού, ανάλογα με τις αρετές που διακρίθηκαν, κάποιος ευαγγελικός λόγος τους ταιριάζει.
Δεν δυσκολεύτηκα να καταλάβω, πως σου ταίριαζε απόλυτα ο λόγος που είπε ο Χριστός στους μαθητές του, συνιστώντας ως υπόδειγμα τον εαυτό Του. «Μάθετε απ εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία». Έτσι σε ζήσαμε, κι έτσι με το παράδειγμά σου μας δίδαξες, γιατί ήσουνα «πράος και ταπεινός τη καρδία»
Γέροντα
.Η γαλήνη του προσώπου σου και της όλης συμπεριφοράς σου, ακόμη και σε πολύ δύσκολες ώρες που ανθρωπίνως τα νεύρα δεν αντέχουν , ήταν η μόνιμη εκδήλωση, της σταθερής εσωτερικής σου κατάστασης, που μπορούσε να γαληνέψει ακόμη και τα θηρία. Το γαλήνιο βλέμμα σου, επιδρούσε κατευναστικά και στον πιo ταραγμένο συνομιλητή σου. Δεν άφηνε περιθώρια τρικυμίας. Γι αυτό μπορούσες να είσαι ο κατ εξοχήν ειρηνοποιός, αρετή που όσοι την έχουν , τους μακαρίζει ο Κύριος και υπόσχεται ότι «αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» .
Γέροντα
Ήσουνα ευγενής στο έπακρον. Και τούτο διότι είχες σπουδάσει την «αρχοντική ευγένεια», κατά την προσφιλή φράση του Γέροντος Παϊσίου, στου οποίου την αγιότητα ακράδαντα πίστευες
Υπήρξες ο άνθρωπος της σιωπής. 'Όχι γιατί δεν είχες τι να έλεγες, αλλά γιατί ήθελες να μιλάς με περίσκεψη. Μέσα από το στόμα της φιλόσοφης σιωπής σου, ο κάθε λόγος που έβγαινε, είχε ιδιαίτερο βάρος, που δεν μπορούσε ο συνομιλητής σου να παραθεωρήσει.
Υπήρξες άκακος και αμνησίκακος.
Υπήρξες άκρως ελεήμων εν τω κρυπτώ, κατά το θείο θέλημα.
Αγαπητέ φίλε και συμμαθητή στο Γυμνάσιο Αρρένων Αργοστολίου, μου στάθηκες στον χαμό της μάνας μου, μου στάθηκες στη ζωή μου,με στήριξες με την αγάπη σου ,θα ήθελα να προσθέσω ότι όπως εγραψε ο: Σεβασμιωτάτος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος" Έφυγε με τον μανδύα της Αρχιερωσύνης ακηλίδωτο ως Άγγελος, πριν προλάβουν τα προβλήματα, οι παγίδες, και τα ενεδρεύοντα πάθη του Επισκοπικού αξιώματος, να μειώσουν την δύναμη και καθαρότητα του Παναγίου Πνεύματος.Πολλοί μετά την κοίμησή του τον ονόμασαν άγιο. Ως άγιο, μιμητή του προστάτου της Κεφαλληνίας και συνωνύμου του αγίου Γερασίμου τον εδέχθησαν οι Κεφαλλήνες, για να τον ενθρονίσουν όχι πια στον Αρχιερατικό θρόνο, αλλά στον θρόνο των καρδιών τους."
ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ
ΥΓ Του τηλεφώνησα αμέσως μετά την εκλογή του να το συγχαρώ ,τού είπα ΣΕΒΑΣΜΙΏΤΑΤΕ.. με διακόπτει αμέσως και έντονα μου λέγει : "Αντώνη ο παπά Γεράσιμος είμαι ,ακούς;"

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

«Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τα’  όνειρο μέσ’ το αίμα

τον κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει:

Ελευθερία

Έλληνες μες τα σκοτεινά δείχνουν το δρόμο:

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος»

Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, Οδυσσέα  Ελύτη.

το νησι μας ΜΑΚΡΥΣ ΓΙΑΛΟΣ