«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ». ΜΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

 

«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ».

ΜΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

1.Άξια μνήμης τα λόγια τού Μακρυγιάννη: «… Πατρίς, να μακαρίζεις γενικώς όλους τους Έλληνες, ότι θυσιάστηκαν για σένα, να σ’ αναστήσουνε, να ξαναειπωθείς άλλη μία φορά ελεύθερη πατρίδα, που ήσουνα χαμένη και σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών».

Το κίνημα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού (1750-1821) προετοίμασε το έδαφος για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Στα πλαίσιά του φωτεινές μορφές θα επιχειρήσουν να μεταλαμπαδεύσουν στο υπόλοιπο γένος τις φιλελεύθερες ιδέες της εποχής και να το μορφώσουν, προκειμένου να ξεσηκωθεί και να διεκδικήσει τα δίκαιά του.

Η Γαλλική Επανάσταση και ο Διαφωτισμός και ο Ρήγας ο Βελεστινλής,  υπήρξαν τόσο η θεωρητική θρυαλλίδα της έκρηξης του 1821 όσο και το πλαίσιο Αρχών επί τη βάσει των οποίων δομήθηκε το σύγχρονο Ελληνικό Κράτος. Οι επαναστατημένοι Έλληνες από την έναρξη του αγώνα, θέλησαν να διατρανώσουν την επιθυμία τους για ελευθερία και δημοκρατικούς θεσμούς. Αμέσως μετά την έναρξη της Εθνεγερσίας, η Α΄ Εθνική Συνέλευση την 1η Ιανουαρίου 1822 «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος» και μετα Β΄ Εθνική Συνέλευση, την 13η Απριλίου 1823 τον  «Νόμος της Επιδαύρου», είναι ένα πρωτοπόρο Σύνταγμα, με έντονα φιλελεύθερο προσανατολισμό,  που καθιέρωσε το Σύνταγμα ως Θεμελιώδη Νόμο που εγγυάται, κατ’ εξοχήν, την Διάκριση των Εξουσιών, το Κράτος Δικαίου και την ακώλυτη, κατά το δυνατόν, άσκηση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ειδικότερα: α)  την αναγνώριση του δικαιώματος της ανεξιθρησκίας β) την ισότητα μεταξύ των Ελλήνων, η ισότητα επεκτείνεται, πέρα από τους Έλληνες, σε όσους κατοικούν ή διαμένουν στην Ελλάδα. γ) «Όλοι οι Έλληνες έχουν το ίδιο δικαίωμα σε όλα τα αξιώματα και τις τιμές· χορηγός αυτών είναι μόνο η αξιοσύνη καθενός.» δ) « Η ιδιοκτησία, η τιμή και η ασφάλεια καθενός από τους Έλληνες είναι υπό την προστασία των νόμων.» ε)κατοχυρώνεται συνταγματικά η αρχή της διάκρισης των εξουσιών στ) καθιερώνεται συνταγματικά η αντιπροσωπευτική αρχή και η αρχή της πλειοψηφίας ζ) «Με καμία πρόφαση και σε καμία περίσταση δεν μπορεί το Εκτελεστικό να επιχειρήσει πράξεις ή να συνάψει συνθήκες οι οποίες αφορούν την κατάργηση της πολιτικής ύπαρξης του Έθνους· σε περίπτωση που αυτό συμβεί, ο Πρόεδρος του Εκτελεστικού ελέγχεται, εκπίπτει και καταδικάζεται» η) έθεσε τις βάσεις για την κατοχύρωση του δικαιώματος του «φυσικού δικαστή», καθιερώνοντας την, επίσης πρωτοποριακή για τα δεδομένα της εποχής εκείνης, εγγύηση ότι ουδείς «δύναται νά βιασθῆ νά διαφύγη τό ἀνῆκον κριτήριον».

2.Στις 23.3.1821 στο πρώτο επίσημο (μετά την έναρξη) επαναστατικό έγγραφο που συντάσσεται, την περίφημη «προειδοποίηση εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς», που εκδίδει η νεοσύστατη Μεσσηνιακή Σύγκλητος και απευθύνεται στους Ευρωπαίους, αναφέρεται ότι: «...Να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε,..."

Αλλά οι «φωτισμένοι» γρήγορα λησμόνησαν.. και τώρα ο Κόσμος συνταράσσεται μπροστά στην «αναδιάρθρωση» του μετα τον ματοβαμμένο β’ παγκόσμιο πόλεμο.

3. Τρία εκατομμύρια Έλληνες χάθηκαν  κατά τους δύο παγκοσμίους πολέμους. Οι συμμαχητές μας και οι ηττημένοι  λησμονήσαν γρήγορα τις θυσίες και  τους ποταμούς αίματος  και θα στιγματιστούν από   αδέκαστο δικαστήριο της Ιστορίας .

Έτσι σαν "θαύμα", έγινε το έπος του 1940-1941. Οι Έλληνες νίκησαν την αυτοκρατορία του φασισμού και του ναζισμού .Γρήγορα όμως  λησμονήθηκαν οι ανθρωποθυσίες και οι ποταμοί αίματος σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους από τους συμμάχους και τους ηττημένους και πορευτήκαμε στα δύσκολα μονοπάτια της Ιστορίας.

Τι διαφέρουν τα ακόλουθα ιστορικά γεγονότα : οι Θερμοπύλες (480 π.Χ.),το χάνι της Γραβιάς (8 Μαΐου 1821), μάχη του Βαλτετσίου (12-13 Μαΐου 1821), το Μανιάκι (20η Μαΐου 1825) ,το Μεσολόγγι (10 Απριλίου 1826),το Καλπάκι(1940), το ύψωμα 731: Οι  νέες Θερμοπύλες πού δὲν έπεσαν(Μαρτης1941,η μάχη στο Ελ Αλαμέιν(1942), η μάχη της ΕΛΔΥΚ( 14-16 Αυγούστου 1974).Το ίδιο σύνθημα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ». Όταν ρώτησαν τον  Κωνσταντίνο Κανάρη πώς πέτυχε τόσες πυρπολήσεις τούρκικων καραβιών, απάντησε: «Όταν ξεκινούσα κάθε επιχείρηση, έκανα τον σταυρό μου κι έλεγα στον εαυτό μου: “Σήμερα, Κωνσταντή, θα πεθάνεις”».

Και ίσως είναι θαύμα  το 1821 πως οι λίγοι Έλληνες νικούν τους πολλούς ,οι άοπλοι τους ενόπλους, οι αδύνατοι τους ισχυρούς, οι ασύντακτοι τους συντεταγμένους, οι πιστοί τους απίστους ,οι ξεβράκωτοι τους χορτασμένους.

Το μυστικό του θαύματος βρίσκεται στο βάθος της Ελληνικής ιστορίας

Όμως  και σήμερα μέσα κι έξω απο την Πατρίδα  κάποιοι «ξεχνούν» και δεν αποδίδουν δικαιοσύνη.

4. «Ξεχάσαμε» ίσως εμείς να τιμήσουμε όπως τους  αξίζει  αυτούς που έπρεπε και που σημάδεψαν διαχρονικά τα χρόνια της λευτεριάς μας. Δεν πρέπει να λησμονούμε τον θεμελιωτή του Νεώτερου Ελληνικού Κράτους, Εθνομάρτυρα Ι. Καποδίστρια

Οι  Έλληνες είναι μικρός λαός με μεγάλες απαιτήσεις, αλλά λησμονούν πολύ εύκολα εκείνους που κρατούν την ψιλά την ψυχή. Ήρθε και πάλι η επέτειος της Λευτεριάς. Τούτη την ώρα πολλά γεγονότα που συνταράζουν τον Κόσμο και  την Πατρίδα και με τον Τούρκο να απειλεί «πως θα ξανάρθει» και θα «αναστήσει» την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Κάποιοι «μεγάλοι» οραματίζονται την αλλαγή του «Κόσμου» που δημιουργήθηκε μετα τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο κι αυτό είναι απαρχή νέων δεινών για την ανθρωπότητα και νέων απειλών.

Στην δική μου ταπεινή γνώμη είναι πως μας  λείπει  την ώρα τούτη της κρίσεως, εκείνη η πνοή της απόδοσης ουσιαστικής  τιμής στην λεύτερη  πορεία του Έθνους, όμως δεν μας λείπει η απόφαση «την πατρίδα δε ουκ ελάττω παραδώσω"» με την προϋπόθεση του βάζει ο Σολωμός ΣΤΟΝ Εθνικό μας Ύμνο: «Αν μισούνται ανάμεσά τους, δεν τους πρέπει ελευθεριά».

Οι Έλληνες μπήκαν στο στίβο τῆς ιστορίας με γενάρχες τούς άριστους πού θυσίασαν  τα πάντα για το Ελληνικό «θαύμα».

Από τέτοια θαύματα ιστορικά είναι γεμάτη η Ελληνική ιστορία. Έτσι  σαν «θαύμα», είδαν οι αγωνιστές τη Λευτεριά του Γένους το 1821.Έτσι   σαν «θαύμα», είδε τη Απελευθέρωση ο Εθνικός μας Ποιητής Διονύσιος Σολωμός

«Νύχτα γεμάτη θάματα

νύχτα σπαρμένη μάγια»

Ειπώθηκαν πολλά για το 1821,πολλά ξεχάστηκαν πριν ειπωθούν  αξίζει να θυμόμαστε όμως, όπως είπε και ο Παλαμάς:

«Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν,

θα ’ρθουν, θα περάσουν.

Κριτές θα μας δικάσουν

οι αγέννητοι, οι νεκροί»

 

ΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ;

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Τα Τετρακόσια  χρόνια  της τουρκικής σκλαβιάς οι Έλληνες, στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής περιμένοντας  την  Λαμπρή, εύχονταν ο ένας στον άλλον «Καλή Ανάσταση» και ταυτόχρονα υπονοούσαν με νόημα ότι εύχονταν ταυτόχρονα και  την Ανάσταση του Γένους. «Περιμένοντας την Ανάσταση», είναι στην πραγματικότητα μια μακρινή Ελληνική Ιστορία για την καρτερικότητα, που οι Έλληνες απέδειξαν διαχρονικά στις δυσκολίες για το όνειρο .
Μπορεί όλοι να ζούμε τους εφιάλτες μας, από την κρίση και τον πόλεμο, μα φέτος είναι ώρα της χαράς και της ανάπαυσης, η Ανάσταση στα νησιά μας, στην Ελλάδα μας. Χρόνια τώρα  μετράω τη ζωή μου με το Πάσχα της κάθε χρονιάς που έχω βιώσει. Τα θυμάμαι όλα! Δεν φτάνουν τα λόγια και οι σκέψεις μας να μιλήσουμε για την καθεμιά ημέρα ξεχωριστά της Μεγάλης Εβδομάδας, γιατί είναι πάρα πολλά.. Πώς να ξεχάσεις μια που τόχεις ψάλλει από μικρό παιδί, τον πιο τρυφερό αποχαιρετισμό, το Εγκώμιο Επιταφίου Θρήνου της Μεγάλης Παρασκευής» Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;» Μέσα στις μυρωδιές της Άνοιξης η πιο συνταρακτική σκηνή του Θείου Πάθους που εκφράζουν τον πόνο της  Μάνας.
Να γνωρίζουμε καλά πώς πάντα ή Μεγάλη Παρασκευή είναι πριν το Πάσχα. Από τις τρύπες του σταυρού φαίνεται το φως του Κενού Μνημείου. Ή χαρμολύπη, το χαροποιόν πένθος, η σιγή, η  ταπεινή δέηση και η κατάνυξη χαρακτηρίζουν τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Μιλάει ο τόπος μας;
Αναντίρρητα μιλάει.
Μάλιστα λέει και πολλά «ο δε έχων ώτα ακούειν ακουέτω»..
 Οι αναμμένες λαμπάδες θα πλημμυρίσουν με φως τις εκκλησίες μας, οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες και η ευχή «Χριστός Ανέστη» θα ηχήσουν στον αέρα σηματοδοτούν και τη φετινή Ανάσταση. Σαν την Μεγαλοβδόμαδα και το Πάσχα στην Ελλάδα, στα Επτάνησα μας,  πουθενά αλλού δεν έχει
 Το Μεγαλοβδόμαδο είναι νηφάλιο, ατάραχο, μυστικό, σε οδηγεί σε χρήσιμη ένδοσκαφή, σε απαραίτητη αυτογνωσία, σε αυτοπαρατήρηση, η παράδοση είναι αυστηρή και δεν σε αφήνει να λοξοδρομήσεις στο περιθώριο.
Οι  μέρες είναι Ιστορικές , αλλά και συνάμα μέρες περισυλλογής γιατί φθάσαμε εκεί που φθάσαμε και κυρίως γιατί έχουμε οδηγηθεί στην ομαδική κατάθλιψη της τελικής «μη εξόδου», από την Εθνική μας κρίση και την συνολική μας απογοήτευση για την μάχη που δόθηκε με πολύ πόνο ,μα με δύσκολα αποτελέσματα.
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΗΤΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ.
Δεν είναι ο Γολγοθάς. Δεν ήταν τα Τριάκοντα Αργύρια, οι Κουστωδίες, οι Φαρισαίοι κι οι Πιλάτοι, το μαρτύριο της σταγόνας ,ο θάνατος. Αλλά η αναίρεση, η θανάτωση της πίστης στην Ανάσταση, το τέλος της ελπίδας, αυτό ήταν το πιο σημαντικό της δοκιμασίας. Η  κάθε αποτροπή κι η εξάλειψη εκείνη της αναστάσιμης πίστης που, μόνη αυτή, θα μπορούσε να οδηγήσει τον σταυρωμένο λαό, μονιασμένο, να διοργανώσει ομοθυμαδόν, επίμονα κι επίπονα, τα βήματά του, τις δυνάμεις του, τις ενέργειες, το νου και την καρδιά του, ψυχή τε και σώματι, στην Ανάσταση της πατρίδας, τη λευτεριά της από το «Κυλώνειο Άγος» της έλλειψης πίστης και ελπίδας.
ΑΝΑΣΤΑΣΗ σημαίνει, πρώτ’ απ’ όλα, την πίστη σε αυτήν. Την ακράδαντη κι ανέκπτωτη πίστη ότι είναι η νομιμότερη και η υπέρτατη προσδοκία και δικαίωμα και καθήκον. Την πίστη ότι, με την ευψυχία στα έργα και στην επιμονή τους, οι αναστάσιμες δυνάμεις μπορούν να την καταστήσουν εφικτή. Η φρικτή, απαξιωτική, προσβλητική και θλιβερή πείρα και γνώση του Γολγοθά και της Σταύρωσης το μαρτυρεί, δεν οδηγεί, αλλ’ απαγορεύει την Ανάσταση.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, λοιπόν, σημαίνει και προϋποθέτει και χρειάζεται, εμπράκτως υλοποιούμενη, την γρανιτένια κι αδαμάντινη πίστη του λαού ότι είναι ο ίδιος αναστάσιμος.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.
Δυστυχώς, η ζωή μας, προσωπική και κοινωνική, είναι μια αδιάκοπη εγκατάλειψη της χαράς  Αυτή είναι η τραγική αλήθεια. η Ανάσταση είναι η ευκαιρία να χαρούμε. Η Ανάσταση είναι  η γιορτή της αγάπης. Το Πάσχα των Αγγέλων, το Πάσχα των Ελλήνων, το Πάσχα του φωτοδότη ήλιου, το Πάσχα της Αγάπης ας γεμίσει τις καρδιές όλων των ανθρώπων, ας γίνει παραμυθία των πονεμένων.
«Προσκυνούμεν σου τα πάθη Χριστέ
Δείξον ημίν και την ένδοξή σου Ανάσταση…»,

AΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Τέλος φόρμας

 

ΤΑ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ

 

ΤΑ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ 1386 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.

ΑΝΤΩΝΗΣ. Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Το Ελληνικό Έθνος γιορτάζει τα 160 χρόνια από την Ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα(21.5.1964-21.5.2024).Τα Ιόνια Νησιά ή Επτάνησα είναι η παντοτινή πύλη Ανατολής και Δύσης, ένα στρατηγικό σταυροδρόμι, ένας κόσμος ολόκληρος, μια συνεχής ιστορική εξέλιξη.

Υπήρξαν τα Επτάνησα διαχρονικά πνευματικός φάρος με μέγιστη εθνική, πνευματική, προσφορά στην πνευματική ζωή του νέου ελληνισμού. Παρα τις κατακτήσεις διέσωσαν τα Ιόνια νησιά  την Ελληνική γλώσσα και μάλιστα την δημοτική.

Μετά την πτώση του Βυζαντίου(1264)από τους Σταυροφόρους ,τα νησιά του Ιονίου πέρασαν στην κατάκτηση των Λατίνων, των Βενετών(1386,των Γάλλων(1797-1798,1807-1814)ΤΩΝ Ρωσοτούρκων ,όπου και περίοδος του πρώτου ελληνικού Κράτους της Επτάνησου Πολιτεία(1800-1807).και τελικά των Άγγλων(1814-1864).Σ’ ολόκληρο αυτό το μακρό διάστημα και ιδίων από την  Βενετική κατάκτηση 1386 μέχρι την Ένωση με την Ελλάδα, τα Ιόνια Νησιά το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί απετέλεσαν μια ενιαία οντότητα, με ενιαία Ελληνική έκφραση και δράση και με συνεχείς αγώνες(Ναυμαχία Ναυπάκτου, Ορλωφικά, επανάσταση του 1821 κλπ.) και δραστηριότητες με στόχο την εθνική αποκατάσταση και Δημοκρατική διεύρυνση του Ελληνικού Κράτους(αγώνες των Ριζοσπαστών για την Ένωση αιματηρές εξεγέρσεις στην Λευκάδα και στη Κεφαλονιά κλπ., συμμετοχή στο Σύνταγμα 1864 των Επτανησίων βουλευτών κλπ., συμμετοχή στους Εθνικούς απελευθερωτικούς αγώνες, όπως στην Κρήτη κλπ.),χωρίς να λησμονούμε την συμμετοχή των Επτανησίων στον Διαφωτισμό και αργότερα στην Πνευματική άνθηση του Ελληνικού Κράτους. Τα Ιόνια νησιά πέρασαν πολλά για να φθάσουν στην πολυπόθητη και πολύ λατρεμένη Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα(1864). Η Ελληνική Πολιτεία με τους νόμους για  την Αυτοδιοίκησή, πολύ σωστά όρισε το 1987 την  Περιφέρεια Ιονίων Νήσων  να είναι μία από τις δεκατρείς περιφέρειες της Ελλάδας ,ενώ στην πραγματικότητα περιλαμβάνει την  ίδια ακριβώς διοικητική διαίρεση από το 1386 μέχρι σήμερα. Αποτελείται από 32 νησιά εκ των οποίων κατοικούνται μόνο τα 14. Η Περιφέρεια διαθέτει 1.056 χλμ. ακτογραμμής με κύρια δραστηριότητα τον τουρισμό. Τα Ιόνια νησιά διαθέτουν ιδιαιτερότητες που αφορούν την ιστορία τους και την πολιτιστική τους κατάσταση, αλλά καιτηην ανάπτυξη τους γενικότερα, ώστε κάθε συζήτηση για διάσπαση της μακραίωνης ενότητας τους να είναι εξωπραγματική και ανεφάρμοστη και σε κάθε περίπτωση αντίθετη  με τις επιθυμίες  των κατοίκων  της. Πληροφορηθήκαμε για τυχόν «σκέψεις» των Ευρωπαίων μείωσης των Περιφερειών στη χώρα μας από 13 σε 8(ερήμην της Ελλάδος). Δεν διανοούμαι και δεν συμμερίζομαι  τι ακριβώς συζητείται στην γραφειοκρατία της Ένωσης. Αλλά δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ, η δε διαίρεση των Περιφερειών εξυπηρετεί εκτός από αναπτυξιακούς και ιδίως ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ, πράγμα που καλώς γνωρίζει το Υπουργείο των Εξωτερικών. Ας μην ξεχνάμε ότι και η Συμφωνία των Μ. Δυνάμεων για την Ένωση των Ιονίων Νήσων, έγινε ερήμην της Ελλάδος και η τελευταία προσπάθεια προσάρτησης τους στην Ιταλία από τον Μουσολίνι  με προεξάρχοντα τον Παρίνι έγινε το 1941-1943.Σε πρόσφατο αθλητικό αγώνα ανάμεσα στην Ιταλία και την Αλβανία, οπαδοί της δεύτερης χώρας ανάρτησαν  τον διαβόητο χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας που περιλαμβάνει την Κέρκυρα, τα Γρεβενά, τα Γιάννενα. Η συγκεκριμένη πρόκληση δεν είναι καθόλου αμελητέα. Συνιστά απειλή όπως αυτή ορίζεται κατά το διεθνές δίκαιο.

Την 22 Ιούλιου του 1864, ο βουλευτής Μ. Σχοινάς, ανερχόμενος στο βήμα και  υποδεχόμενος τους Επτανήσιους βουλευτές στην Ελληνική βουλή  αναφέρει : «Σεις αδελφοί Επτανήσιοι [...] διεσώσατε την ζωήν της εθνικότητος, την γλώσσαν, την θρησκείαν και τας ιστορικάς παραδόσεις [...]».Στην ιδία συνεδρίαση ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης λέγει: «.. η Ελλάς του 1821 αναγγενάται και ταυτίζεται μετά της Ελλάδος του 1864»

24/6/2024.

ΜΙΑ ΑΠ' ΤΑ ΙΔΙΑ...ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ.

 

ΜΙΑ ΑΠ' ΤΑ ΙΔΙΑ...ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ.

Περάσαμε την πρώτη δοκιμασία με υπομονή και πόνους, μα τελικά  η μνημονιακή εποχή φαίνεται να  μάς άφησε.

Μετα μας ήλθε η πανδημία που έστειλε κόσμο και κοσμάκη, "ένθα απέδρα πάσα λύπη ή στεναγμός", κλάψαμε και κλαίμε μια που δεν μας άφησε ακόμα και τις εντατικές να αναστενάζουν ανθρώπινο πόνο.

Τελικά την σκυτάλη του τρόμου μας, παρέλαβε και πάλι  ο Σουλτάνος, να μας απειλεί πως θέλει  με τον "τσαμπουκά " του το Αιγαίο μας ,τα νησιά μας, την λευτεριά μας.

Παράλληλα τα δελτία γεμίσανε από φόνους και φονικά και τρόμο και αίμα.

Απανθρωπιές ,βαρβαρότητες, παιδοκτονίες, γυναικοκτονίες , έρεβος.  

Αρχίσανε κι  οι πρωινοί μαϊντανοί να μας "αναλύουν" την  επερχόμενη νέα συμφορά μας και την τιμή της βενζίνης που έγινε είδος εν ανεπαρκεία και ν’αναλύουν τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία, να βάζουν τον τρόμο του πολέμου στα σπίτια μας

Να μας κερνάει κάθε μέρα ο πόνος κι απόγνωση μια απ’ τα ίδια. Σημάδια παρακμής και κοινωνικής οπισθοδρόμησης δεν είναι μόνο όλα τα παραπάνω αλλά και η έκρηξη της άλόγης  βίας. Μεγαλώνοντας μαθαίνεις ν'ακούς και πρέπει να κλείσουμε τα «κουτιά» που μας βασανίζουν και τρέξουμε επιτέλους σαν λεύτεροι, στην χαρά, στην μάνα θάλασσα. Ζούμε στο ομορφότερο κομμάτι  του κόσμου, μ ‘ένα ήλιο να μας γλυκαίνει την ψυχή με το ατελείωτο φως του, μια θάλασσα πλανεύτρα, ένα Μάη που φεύγει κι έρχεται το γλυκό καλοκαιράκι να δώσει βάλσαμο στις ψυχές μας....

31.5.2022

«Alea iacta est (ο κύβος ερρίφθη)

 «Alea iacta est (ο κύβος ερρίφθη)

Ο φίλος μου ο Θανάσης.
Κυριακή μεσημέρι και ήταν η ώρα για παραδοσιακό ουζάκι στο μπαλκόνι. Χτύπησε το τηλέφωνο,άγνωστος αριθμός,
-η ερώτηση: "το γραφείο σας βγάζει διαζύγια;" Η απάντηση μου πιος είσθε " Ο Θανάσης".
Ο Θανάσης φίλος στο Πανεπιστήμιο αγαπητός,είχαμε να μιλήσουμς μισό αιώνα.Η συγκίνηση διπλή,η ανάμνηση έντονη,τα χρόνια μας τα νεανικά,με την ανάμνηση της εποχής των φοιτητικών μας χρόνων και βρήκα μια μικρή φωτο του Θανάση με την στολή του,την έστειλα συνημμένη σ' ενα μήνυμα.Συγκινήθηκε ο Θανάσης που κρατούσα κάτι δικό του.

Ηταν το τηλεφώνημα η αφορμή να ξεδιπλώσω το κουβάρι των αναμνήσεων και των νεανικών ταξιδιών και ερώτων .

Βρήκα το σημειώμα που πήραμε με τοτε κορίτσι μου Μ στο Checkpoint Charlie όταν πέρασαμε στο τότε Ανατολικό Βερολίνο(1971) αντί για διαβατήριο.

Βρήκα το εισητηριο των Ολυμπιακών του Μονάχου(1972),βρήκα το αυτοκινητάκι που πήρα δώρο στα γενέθλια μου απο την τότε μεγάλη αγάπη μου Μ (που δεν ξέρω που υπάρχει).

Βρήκα την μπλούζα που αγόρασα στην Βαρκελώνη(1992),

Βρήκα γράμματα,αποξηραμένα λουλούδια,φιλιά πάνω σε χαρτοπετσέτες,ποιήματα μου ξεχασμένα,γράμματα της νόνας μου,φωτο με στιγμές άφατης χαράς .

Ετσι η ζωή μας κύλησε μετά από πολλές σκέψεις και αμφιταλαντεύσεις και η οριστική απόφαση να μπώ στην αρένα του Κολοσαίου της δικηγορίας και της επιβιώσης μαζύ με τους μονομάχους-καρβελομάχους συναδέλφους με πλήρη επίγνωση των συνεπειών,δεν υπήρχε άλλωστε και άλλη δυνατότητα ή οδός διαφυγής .

Ετσι κύλησε το ποτάμι και χωρίς να το καταλάβουμε διαβήκαμε τον Ρουβίκωνα "jacta alea est."και το τηλεφώνημα του Θανάση ήταν το ξύπμημα απο το λήθαργο."πότε πέρασαμε το ποτάμι ;"

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Μ Παρασκευή 2022

 

Μ Παρασκευή 2022

Εχω πεί πως μετρώ την ζωή μου με τα Πάσχα που πέρασαν και όλα τα θυμάμαι . Κονταίνει το σχοινί του χρόνου, βλέπεις, όλων μας. Όσων δηλαδή απομείναμε ακόμη και ζήσαμε τόσα πολλά χαρές και λύπες ζώντας τις εναλλασσόμενες περιπέτειές της ζωής μας.Φεύγουν τα χρόνια και μένουν οι θύμησες και η νοσταλγία πιο χαρούμενων στιγμών που τελευταία σπανίζει.Η μέρα είναι μέρα μνήμης φίλων και αγαπημένων.

Για όλους έχεις να θυμηθείς πολλά.

Στιγμές χαραγμένες στη μνήμη σου.

Μέρα σήμερα να πάρεις τα πόδια σου μεχρι την θάλασσα και δίπλα στο κύμα να συναντήσεις την μνήμη των αγαπημένων που λείπουν.

Η μέρα είναι μέρα λύπης, απουσίας και προσμονής της Ανάστασης στις ψυχές μας, μνήμη Ηρώς, Παναγιώτη, Πόπης.

Αντώνης Αργυρός

(Στο κατώι 22042022 ώρα 1055 κι αυτοί λείπουν)

ΠΤΥΧΙΑΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΣΟΥΠΙΕΣ ΣΠΑΝΑΚΙ....

ΠΤΥΧΙΑΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΣΟΥΠΙΕΣ ΣΠΑΝΑΚΙ.... 

Με το φίλο μου το Σπύρο Σ γνωριστήκαμε στο πρώτο έτος της Νομικής Θεσσαλονίκης .

Γιός δικηγόρου εκείνος, γιος δασκαλου εγώ. 

Φτωχόπαιδα, το πακέττο τα Καρελια στην μέση, το παλεύαμε και μας πάλευε καθημερινά. Δουλειά,διάβασμα. 

Διαβολεμένο κρύο, που παλτό;με λυπήθηκε η ... (που ήμουν ερωτευμένος μαζί της αλλά δεν μου έδινε σημασία, αφού αγαπούσε τον ...) και μου χάρισε ένα στρατιωτικό ημίπάλτο του μπάμπα της . 

 Το βάψαμε μαύρο και ζεστάθηκε το κορμάκι μου.. 

Χρόνο στο χρόνο περνάγαμε τα μαθήματα μας και φτάσαμε στο πτυχίο. 

Ηταν 17 Γενάρη και ήλθε ο Σπύρος να μου κάνει την επίσκεψη για τη γιορτή μου. 

Εφερε ο Σπύρος μια μπουκάλα ουίσκι που πήρε απο το γραφείο που δούλευε!!!1(κλεμμένο δηλαδή) Αρχίσαμε να πινουμε .....ηταν σχεδόν μεσάνυχτα και μου πρότεινε "ρε σύ πλακωνόμαστε στο διάβασμα να πάρουμε πτυχίο Ιούνιο;" ζαλισμένος ήμουνα ΝΑΙ ξεφώνισα. (μέχρι εκείνη την μέρα δεν έβαζα οινόπνευμα στο στόμα μου μόνο την Αγία Κοινωνία). 

Τι επακολούθησε δεν λέγεται διάβασμα μάθημα-μαθημα επί συνεχούς και 24ωρου βάσεως . 

Βγαίναμε για φαγητό μια φορα τη μέρα και για την βραδυνο ψωμάκι με γάλα ΜΙΛΚΟ . Υπνος ελάχιστος στο σπίτι μου . Δεν μας έλειψαν τα τσιγάρα όμως δυο πακέττα έκαστος ημερησίως. 

Μας χασανε οι φίλοι ,τα κορίτσια μας ,οι πάντες. Κοσμοκαλόγεροι,μόνο τα πτυχιακά ο νους μας. 

Εφθασε ο Μαίος προπτυχιακά περάσαμε με άριστα αμφότεροι ,το διάβασμα μέχρις εξαντλήσεως συνεχίσθηκε ασταμάτητα. 

 Τα πτυχιακά μαθήματα πήγαν άριστα και τελειώσαμε με όλα ,πλήν τελευταίο μάθημα επιλογής μου σελίδες 60 "ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ" 

 Το είχα αποστηθίσει. Εδινα ωρα 2μμ . 

Ήρθε το κορίτσι μου ώρα 12 στο σπίτι να με συνοδεύσει στο μάθημα(είχαμε να βρεθούμε μήνες). Είχα φτάσει 69 κιλά!! Φτανοντας στη Σχολή μου πέρασα απο το κυλικείο ψαχνοντας τον Σπύρο που δεν ήταν εκεί, όμως και ένα συμφοιτητής μου εκ Μανης μας κάλεσε να γευτούμε το μεζέ "σουπίες σπανακι" που έφτιαξε ο κυλικιαρχης και να πιούμε ένα τσιπουρο φλωρινιώτικο. 

 Ηθελα να κάνω τον μάγκα(!!!) και ρούφιξα μερικά ποτητακια με αποτελεσμα να ζαλιστώ και αντί του μαθήματος να σερνομαι εκτός εαυτού στο προαύλιο της Νομικής και να ξερνάω. 

 Τέτοιο μεθύσι δεν θυμάμαι να έχω ξαναζήσει. Δεν επινα.ήμουν κουρασμένος κι έτσι έχασα το τελευταίο μάθημα παρά τις φωνές της τότε κοπέλας μου . 

Γεγονότα που επακούθησαν, που δεν θέλω να θυμάμαι, με έφεραν πτυχιούχο έναν χρόνο μετά ,οποτε μπόρεσα να δώσω το μάθημα των 60 σελίδων και να αριστεύσω. 

ΣΉΜΕΡΑ ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΚΑΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ . 1/6/2021