ΤΑ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ

 

ΤΑ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ 1386 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.

ΑΝΤΩΝΗΣ. Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Το Ελληνικό Έθνος γιορτάζει τα 160 χρόνια από την Ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα(21.5.1964-21.5.2024).Τα Ιόνια Νησιά ή Επτάνησα είναι η παντοτινή πύλη Ανατολής και Δύσης, ένα στρατηγικό σταυροδρόμι, ένας κόσμος ολόκληρος, μια συνεχής ιστορική εξέλιξη.

Υπήρξαν τα Επτάνησα διαχρονικά πνευματικός φάρος με μέγιστη εθνική, πνευματική, προσφορά στην πνευματική ζωή του νέου ελληνισμού. Παρα τις κατακτήσεις διέσωσαν τα Ιόνια νησιά  την Ελληνική γλώσσα και μάλιστα την δημοτική.

Μετά την πτώση του Βυζαντίου(1264)από τους Σταυροφόρους ,τα νησιά του Ιονίου πέρασαν στην κατάκτηση των Λατίνων, των Βενετών(1386,των Γάλλων(1797-1798,1807-1814)ΤΩΝ Ρωσοτούρκων ,όπου και περίοδος του πρώτου ελληνικού Κράτους της Επτάνησου Πολιτεία(1800-1807).και τελικά των Άγγλων(1814-1864).Σ’ ολόκληρο αυτό το μακρό διάστημα και ιδίων από την  Βενετική κατάκτηση 1386 μέχρι την Ένωση με την Ελλάδα, τα Ιόνια Νησιά το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί απετέλεσαν μια ενιαία οντότητα, με ενιαία Ελληνική έκφραση και δράση και με συνεχείς αγώνες(Ναυμαχία Ναυπάκτου, Ορλωφικά, επανάσταση του 1821 κλπ.) και δραστηριότητες με στόχο την εθνική αποκατάσταση και Δημοκρατική διεύρυνση του Ελληνικού Κράτους(αγώνες των Ριζοσπαστών για την Ένωση αιματηρές εξεγέρσεις στην Λευκάδα και στη Κεφαλονιά κλπ., συμμετοχή στο Σύνταγμα 1864 των Επτανησίων βουλευτών κλπ., συμμετοχή στους Εθνικούς απελευθερωτικούς αγώνες, όπως στην Κρήτη κλπ.),χωρίς να λησμονούμε την συμμετοχή των Επτανησίων στον Διαφωτισμό και αργότερα στην Πνευματική άνθηση του Ελληνικού Κράτους. Τα Ιόνια νησιά πέρασαν πολλά για να φθάσουν στην πολυπόθητη και πολύ λατρεμένη Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα(1864). Η Ελληνική Πολιτεία με τους νόμους για  την Αυτοδιοίκησή, πολύ σωστά όρισε το 1987 την  Περιφέρεια Ιονίων Νήσων  να είναι μία από τις δεκατρείς περιφέρειες της Ελλάδας ,ενώ στην πραγματικότητα περιλαμβάνει την  ίδια ακριβώς διοικητική διαίρεση από το 1386 μέχρι σήμερα. Αποτελείται από 32 νησιά εκ των οποίων κατοικούνται μόνο τα 14. Η Περιφέρεια διαθέτει 1.056 χλμ. ακτογραμμής με κύρια δραστηριότητα τον τουρισμό. Τα Ιόνια νησιά διαθέτουν ιδιαιτερότητες που αφορούν την ιστορία τους και την πολιτιστική τους κατάσταση, αλλά καιτηην ανάπτυξη τους γενικότερα, ώστε κάθε συζήτηση για διάσπαση της μακραίωνης ενότητας τους να είναι εξωπραγματική και ανεφάρμοστη και σε κάθε περίπτωση αντίθετη  με τις επιθυμίες  των κατοίκων  της. Πληροφορηθήκαμε για τυχόν «σκέψεις» των Ευρωπαίων μείωσης των Περιφερειών στη χώρα μας από 13 σε 8(ερήμην της Ελλάδος). Δεν διανοούμαι και δεν συμμερίζομαι  τι ακριβώς συζητείται στην γραφειοκρατία της Ένωσης. Αλλά δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ, η δε διαίρεση των Περιφερειών εξυπηρετεί εκτός από αναπτυξιακούς και ιδίως ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ, πράγμα που καλώς γνωρίζει το Υπουργείο των Εξωτερικών. Ας μην ξεχνάμε ότι και η Συμφωνία των Μ. Δυνάμεων για την Ένωση των Ιονίων Νήσων, έγινε ερήμην της Ελλάδος και η τελευταία προσπάθεια προσάρτησης τους στην Ιταλία από τον Μουσολίνι  με προεξάρχοντα τον Παρίνι έγινε το 1941-1943.Σε πρόσφατο αθλητικό αγώνα ανάμεσα στην Ιταλία και την Αλβανία, οπαδοί της δεύτερης χώρας ανάρτησαν  τον διαβόητο χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας που περιλαμβάνει την Κέρκυρα, τα Γρεβενά, τα Γιάννενα. Η συγκεκριμένη πρόκληση δεν είναι καθόλου αμελητέα. Συνιστά απειλή όπως αυτή ορίζεται κατά το διεθνές δίκαιο.

Την 22 Ιούλιου του 1864, ο βουλευτής Μ. Σχοινάς, ανερχόμενος στο βήμα και  υποδεχόμενος τους Επτανήσιους βουλευτές στην Ελληνική βουλή  αναφέρει : «Σεις αδελφοί Επτανήσιοι [...] διεσώσατε την ζωήν της εθνικότητος, την γλώσσαν, την θρησκείαν και τας ιστορικάς παραδόσεις [...]».Στην ιδία συνεδρίαση ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης λέγει: «.. η Ελλάς του 1821 αναγγενάται και ταυτίζεται μετά της Ελλάδος του 1864»

24/6/2024.

ΜΙΑ ΑΠ' ΤΑ ΙΔΙΑ...ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ.

 

ΜΙΑ ΑΠ' ΤΑ ΙΔΙΑ...ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ.

Περάσαμε την πρώτη δοκιμασία με υπομονή και πόνους, μα τελικά  η μνημονιακή εποχή φαίνεται να  μάς άφησε.

Μετα μας ήλθε η πανδημία που έστειλε κόσμο και κοσμάκη, "ένθα απέδρα πάσα λύπη ή στεναγμός", κλάψαμε και κλαίμε μια που δεν μας άφησε ακόμα και τις εντατικές να αναστενάζουν ανθρώπινο πόνο.

Τελικά την σκυτάλη του τρόμου μας, παρέλαβε και πάλι  ο Σουλτάνος, να μας απειλεί πως θέλει  με τον "τσαμπουκά " του το Αιγαίο μας ,τα νησιά μας, την λευτεριά μας.

Παράλληλα τα δελτία γεμίσανε από φόνους και φονικά και τρόμο και αίμα.

Απανθρωπιές ,βαρβαρότητες, παιδοκτονίες, γυναικοκτονίες , έρεβος.  

Αρχίσανε κι  οι πρωινοί μαϊντανοί να μας "αναλύουν" την  επερχόμενη νέα συμφορά μας και την τιμή της βενζίνης που έγινε είδος εν ανεπαρκεία και ν’αναλύουν τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία, να βάζουν τον τρόμο του πολέμου στα σπίτια μας

Να μας κερνάει κάθε μέρα ο πόνος κι απόγνωση μια απ’ τα ίδια. Σημάδια παρακμής και κοινωνικής οπισθοδρόμησης δεν είναι μόνο όλα τα παραπάνω αλλά και η έκρηξη της άλόγης  βίας. Μεγαλώνοντας μαθαίνεις ν'ακούς και πρέπει να κλείσουμε τα «κουτιά» που μας βασανίζουν και τρέξουμε επιτέλους σαν λεύτεροι, στην χαρά, στην μάνα θάλασσα. Ζούμε στο ομορφότερο κομμάτι  του κόσμου, μ ‘ένα ήλιο να μας γλυκαίνει την ψυχή με το ατελείωτο φως του, μια θάλασσα πλανεύτρα, ένα Μάη που φεύγει κι έρχεται το γλυκό καλοκαιράκι να δώσει βάλσαμο στις ψυχές μας....

31.5.2022

«Alea iacta est (ο κύβος ερρίφθη)

 «Alea iacta est (ο κύβος ερρίφθη)

Ο φίλος μου ο Θανάσης.
Κυριακή μεσημέρι και ήταν η ώρα για παραδοσιακό ουζάκι στο μπαλκόνι. Χτύπησε το τηλέφωνο,άγνωστος αριθμός,
-η ερώτηση: "το γραφείο σας βγάζει διαζύγια;" Η απάντηση μου πιος είσθε " Ο Θανάσης".
Ο Θανάσης φίλος στο Πανεπιστήμιο αγαπητός,είχαμε να μιλήσουμς μισό αιώνα.Η συγκίνηση διπλή,η ανάμνηση έντονη,τα χρόνια μας τα νεανικά,με την ανάμνηση της εποχής των φοιτητικών μας χρόνων και βρήκα μια μικρή φωτο του Θανάση με την στολή του,την έστειλα συνημμένη σ' ενα μήνυμα.Συγκινήθηκε ο Θανάσης που κρατούσα κάτι δικό του.

Ηταν το τηλεφώνημα η αφορμή να ξεδιπλώσω το κουβάρι των αναμνήσεων και των νεανικών ταξιδιών και ερώτων .

Βρήκα το σημειώμα που πήραμε με τοτε κορίτσι μου Μ στο Checkpoint Charlie όταν πέρασαμε στο τότε Ανατολικό Βερολίνο(1971) αντί για διαβατήριο.

Βρήκα το εισητηριο των Ολυμπιακών του Μονάχου(1972),βρήκα το αυτοκινητάκι που πήρα δώρο στα γενέθλια μου απο την τότε μεγάλη αγάπη μου Μ (που δεν ξέρω που υπάρχει).

Βρήκα την μπλούζα που αγόρασα στην Βαρκελώνη(1992),

Βρήκα γράμματα,αποξηραμένα λουλούδια,φιλιά πάνω σε χαρτοπετσέτες,ποιήματα μου ξεχασμένα,γράμματα της νόνας μου,φωτο με στιγμές άφατης χαράς .

Ετσι η ζωή μας κύλησε μετά από πολλές σκέψεις και αμφιταλαντεύσεις και η οριστική απόφαση να μπώ στην αρένα του Κολοσαίου της δικηγορίας και της επιβιώσης μαζύ με τους μονομάχους-καρβελομάχους συναδέλφους με πλήρη επίγνωση των συνεπειών,δεν υπήρχε άλλωστε και άλλη δυνατότητα ή οδός διαφυγής .

Ετσι κύλησε το ποτάμι και χωρίς να το καταλάβουμε διαβήκαμε τον Ρουβίκωνα "jacta alea est."και το τηλεφώνημα του Θανάση ήταν το ξύπμημα απο το λήθαργο."πότε πέρασαμε το ποτάμι ;"

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

Μ Παρασκευή 2022

 

Μ Παρασκευή 2022

Εχω πεί πως μετρώ την ζωή μου με τα Πάσχα που πέρασαν και όλα τα θυμάμαι . Κονταίνει το σχοινί του χρόνου, βλέπεις, όλων μας. Όσων δηλαδή απομείναμε ακόμη και ζήσαμε τόσα πολλά χαρές και λύπες ζώντας τις εναλλασσόμενες περιπέτειές της ζωής μας.Φεύγουν τα χρόνια και μένουν οι θύμησες και η νοσταλγία πιο χαρούμενων στιγμών που τελευταία σπανίζει.Η μέρα είναι μέρα μνήμης φίλων και αγαπημένων.

Για όλους έχεις να θυμηθείς πολλά.

Στιγμές χαραγμένες στη μνήμη σου.

Μέρα σήμερα να πάρεις τα πόδια σου μεχρι την θάλασσα και δίπλα στο κύμα να συναντήσεις την μνήμη των αγαπημένων που λείπουν.

Η μέρα είναι μέρα λύπης, απουσίας και προσμονής της Ανάστασης στις ψυχές μας, μνήμη Ηρώς, Παναγιώτη, Πόπης.

Αντώνης Αργυρός

(Στο κατώι 22042022 ώρα 1055 κι αυτοί λείπουν)

ΠΤΥΧΙΑΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΣΟΥΠΙΕΣ ΣΠΑΝΑΚΙ....

ΠΤΥΧΙΑΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΣΟΥΠΙΕΣ ΣΠΑΝΑΚΙ.... 

Με το φίλο μου το Σπύρο Σ γνωριστήκαμε στο πρώτο έτος της Νομικής Θεσσαλονίκης .

Γιός δικηγόρου εκείνος, γιος δασκαλου εγώ. 

Φτωχόπαιδα, το πακέττο τα Καρελια στην μέση, το παλεύαμε και μας πάλευε καθημερινά. Δουλειά,διάβασμα. 

Διαβολεμένο κρύο, που παλτό;με λυπήθηκε η ... (που ήμουν ερωτευμένος μαζί της αλλά δεν μου έδινε σημασία, αφού αγαπούσε τον ...) και μου χάρισε ένα στρατιωτικό ημίπάλτο του μπάμπα της . 

 Το βάψαμε μαύρο και ζεστάθηκε το κορμάκι μου.. 

Χρόνο στο χρόνο περνάγαμε τα μαθήματα μας και φτάσαμε στο πτυχίο. 

Ηταν 17 Γενάρη και ήλθε ο Σπύρος να μου κάνει την επίσκεψη για τη γιορτή μου. 

Εφερε ο Σπύρος μια μπουκάλα ουίσκι που πήρε απο το γραφείο που δούλευε!!!1(κλεμμένο δηλαδή) Αρχίσαμε να πινουμε .....ηταν σχεδόν μεσάνυχτα και μου πρότεινε "ρε σύ πλακωνόμαστε στο διάβασμα να πάρουμε πτυχίο Ιούνιο;" ζαλισμένος ήμουνα ΝΑΙ ξεφώνισα. (μέχρι εκείνη την μέρα δεν έβαζα οινόπνευμα στο στόμα μου μόνο την Αγία Κοινωνία). 

Τι επακολούθησε δεν λέγεται διάβασμα μάθημα-μαθημα επί συνεχούς και 24ωρου βάσεως . 

Βγαίναμε για φαγητό μια φορα τη μέρα και για την βραδυνο ψωμάκι με γάλα ΜΙΛΚΟ . Υπνος ελάχιστος στο σπίτι μου . Δεν μας έλειψαν τα τσιγάρα όμως δυο πακέττα έκαστος ημερησίως. 

Μας χασανε οι φίλοι ,τα κορίτσια μας ,οι πάντες. Κοσμοκαλόγεροι,μόνο τα πτυχιακά ο νους μας. 

Εφθασε ο Μαίος προπτυχιακά περάσαμε με άριστα αμφότεροι ,το διάβασμα μέχρις εξαντλήσεως συνεχίσθηκε ασταμάτητα. 

 Τα πτυχιακά μαθήματα πήγαν άριστα και τελειώσαμε με όλα ,πλήν τελευταίο μάθημα επιλογής μου σελίδες 60 "ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ" 

 Το είχα αποστηθίσει. Εδινα ωρα 2μμ . 

Ήρθε το κορίτσι μου ώρα 12 στο σπίτι να με συνοδεύσει στο μάθημα(είχαμε να βρεθούμε μήνες). Είχα φτάσει 69 κιλά!! Φτανοντας στη Σχολή μου πέρασα απο το κυλικείο ψαχνοντας τον Σπύρο που δεν ήταν εκεί, όμως και ένα συμφοιτητής μου εκ Μανης μας κάλεσε να γευτούμε το μεζέ "σουπίες σπανακι" που έφτιαξε ο κυλικιαρχης και να πιούμε ένα τσιπουρο φλωρινιώτικο. 

 Ηθελα να κάνω τον μάγκα(!!!) και ρούφιξα μερικά ποτητακια με αποτελεσμα να ζαλιστώ και αντί του μαθήματος να σερνομαι εκτός εαυτού στο προαύλιο της Νομικής και να ξερνάω. 

 Τέτοιο μεθύσι δεν θυμάμαι να έχω ξαναζήσει. Δεν επινα.ήμουν κουρασμένος κι έτσι έχασα το τελευταίο μάθημα παρά τις φωνές της τότε κοπέλας μου . 

Γεγονότα που επακούθησαν, που δεν θέλω να θυμάμαι, με έφεραν πτυχιούχο έναν χρόνο μετά ,οποτε μπόρεσα να δώσω το μάθημα των 60 σελίδων και να αριστεύσω. 

ΣΉΜΕΡΑ ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΚΑΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ . 1/6/2021

ΛΟΓΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΦΩΡΟ

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΦΩΡΟ

ΑΝΤΩΝΗ Π.ΑΡΓΥΡΟΥ

 1976. Χριστούγεννα στο Αυτόφωρο .

Ήταν τρεις το μεσημέρι, γύρισα στο σπίτι στου  με υψηλό πυρετό, κανείς ποιος άλλωστε να με περιμένει δεν υπήρχε κανείς ούτε φαγητό ,ούτε τίποτε .Την ώρα που μονάχος μου “έριχνα” μιαν ένεση αντιβίωσης κτύπησε το τηλέφωνο, είπα έχω ψηλό πυρετό ανένδοτος ο παλιός συνάδελφος  στο οποίο εργαζόμουνα σαν νέος δικηγόρος, « έλα τώρα στο Γραφείο, να πας στο Αυτόφωρο» .

 Εκεί στην οδό «Σανταρόζα», στα παλιά δικαστήρια, με τις πρωτόγονες συνθήκες,  που έγιναν τραγούδι, γέννησαν τύπους και τροφοδότησαν ιστορίες. Ήταν πάγιο αίτημα της δικηγορικής κοινότητας που ασφυκτιούσε στα καταγώγια και τα παραπήγματα της Αθήνας από τον 19ο αιώνα, ν’ αποκτήσουν τα δικαστήρια το δικό τους σπίτι. Μάταια όμως. Τοιχοκολλήθηκε το έκθεμα που ήταν γεμάτο από αδικήματα περί τα παίγνια και δύο υποθέσεις μοιχείας ( Το άρθρο 357 του Π.Κ. όριζε ποινή φυλάκισης ενός έτους για τους μοιχούς, ενώ το έγκλημα εδιώκετο μόνο με έγκληση του παθόντος συζύγου.)Άρχισαν να καταφθάνουν οι συνοδείες και οι δικογραφίες. Οι κατηγορούμενοι αναζητούν τους συνηγόρους των, ενώ  η πλειοψηφία των κατηγορουμένων αναθέτει την υπεράσπιση της στους συναδέλφους μόνιμους θαμώνες και υπερασπιστές,  τους λεγόμενους «αυτοφωράκηδες». Υπήρχε τότε μια κατηγορία δικηγόρων με κύριο αντικείμενο την εκδίκαση υποθέσεων στα αυτόφωρα. Τριγυρνούσαν στους διαδρόμους των δικαστηρίων αναζητώντας πελάτες. Οι «αυτοφωράκηδες» δικηγόροι επωφελούνταν από τις γνωριμίες τους στις γραμματείες των δικαστηρίων και στα αστυνομικά τμήματα εξασφαλίζοντας αρκετές υποθέσεις σε κάθε συνεδρίαση. Υπήρχε εκεί και μια άλλη κατηγορία επαγγελματιών, «οι ψευδομάρτυρες». Σμήνη ψευδομαρτύρων ήταν έτοιμοι εντός πέντε λεπτών να γίνουν οι πλέον εγκάρδιοι φίλοι ή οι πλέον άσπονδοι εχθροί κατηγόρων ή κατηγορουμένων στα δικαστήρια.

Επιτέλους κατέφθασε η σύνθεση του δικαστηρίου που αποτελείτο από τρείς σεβάσμιους δικαστικούς λειτουργούς. Τον Πρόεδρο γνώριζα από την θητεία του στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, ήταν ένας πολύ αυστηρός δικαστής. Η συνεδρίαση άρχισε επεισοδιακά  γιατί ο συνήγορος της κατηγορουμένης της μιας υπόθεσης μοιχείας που ήταν γνωστός μεγαλοδικηγόρος εκ Μάνης, ζήτησε την αναβολή της υποθέσεως. Τότε ο  νεαρός συνήγορος της πολιτικής αγωγής αντέλεξε και επακολούθησε «σύρραξη », με την έδρα να κτυπά μανιωδώς το κουδούνι και τα όργανα του νόμου αντί να ηρεμήσουν τα πράγματα, να κυνηγούν να συλλάβουν έναν πορτοφολά πού βρήκε ευκαιρία στην φασαρία για επιδοθεί στην «εργασία» του και μάλιστα εντός της δικαστικής αίθουσας. Εικόνες τραγελαφικές για τον «Ναό της Θέμιδος». Αποτέλεσμα να διακοπεί η συνεδρίαση για ηρεμήσουν τα πνεύματα. Η αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη, τα παράθυρα ανοιχτά, η κατάσταση ανυπόφορη , ο θόρυβος, εικόνες ενός πρωτόγονου συστήματος απονομής της δικαιοσύνης.

Επιτέλους μετά τέσσερες ώρες έφθασε και η σειρά της υποθέσεως που υπερασπιζόμουν. Ήταν ο κατηγορούμενος  πελάτης του γραφείου και ήταν καθηγητής της μουσικής και κατηγορείτο μαζί με άλλους ότι συνελήφθη να παίζει ζάρια. Εκείνος που με έστειλε «ως πρόβατο επί σφαγή» δεν είχε την καλοσύνη να με ενημερώσει για την φύση της υποθέσεως και πολύ περισσότερο να με καθοδηγήσει πως θα αντιμετωπίσω με τέτοια υπόθεση. Μού έδωσε την εντολή έκλεισε το τηλέφωνο και έσπευσε να γιορτάσει τα Χριστούγεννα με την οικογένεια του. Το ευτύχημα ήταν που απάλυνε τον τρόμο μου ήταν ότι ο πελάτης μουσικός υπήρξε δεδηλωμένος θαμώνας του αυτοφώρου για άλλες παρόμοιες υποθέσεις του. Όπως μου είπε για να με παρηγορήσει ,αφού με έβλεπε έντρομο :«τι να κάνουμε το κουσούρι δεν κόβεται».

Η δίκη  δεν είχε ιδιαίτερα απρόοπτα, γιατί ένας από τους συγκατηγουμένους είχε δικηγόρο  «αυτοφωράκια»,  ο οποίος γνώριζε το «όργανο» και εκείνο κατέθεσε μετα «λόγου γνώσεως» ότι δεν μπορεί να αναγνωρίσει ότι όλοι οι κατηγορούμενοι μετείχαν στο παίγνιο, πλην δύο που αναγνώρισε, στους οποίους δεν περιλαμβάνονταν ούτε ο δικός μου κατηγορούμενος. Μετα την Εισαγγελική καταδικαστική πρόταση για όλους τους κατηγορουμένους και την έντονη αμφισβήτηση της αξιοπιστίας του μάρτυρα αστυνομικού και ενώ είχα αρχίσει να αγορεύω ο κ. Πρόεδρος με διέκοψε βίαια «Αρκεί κ. Συνήγορε , θα μας τα πείτε σε άλλη υπόθεση»!!! Έτσι αισθάνθηκα συντετριμμένος, ενώ  άδοξα σταμάτησε η αγωνία μου και  το πιο δραματικό αστείο είναι ότι ο «πελάτης» μου είπε ότι δεν είχε χρήματα και θα περνούσε απ’ το Γραφείο να πληρώσει, πράγμα που προφανώς ξέχασε .

Χριστούγεννα μόνος, άφραγκος μονολογούσα και περπατούσα σκυφτός αδιαφορώντας για το ρούχο μου που βρεχόταν, για τους περαστικούς που με κοιτούσαν περίεργα, για τους οδηγούς που με έβριζαν και κορνάριζαν καθώς διέσχιζα τους δρόμους χωρίς να ελέγχω τα φανάρια. Εξαντλητικά ωράρια, ανύπαρκτοι- μισθοί, απουσία εργασιακών δικαιωμάτων Αυτό ζούσα εκείνα τα Χριστούγεννα.  Τίποτα δεν έβλεπα. Τίποτα δεν καταλάβαινα. Ούτε καν τους λόγους  που με είχαν κάνει έξαλλο ,ένοιωθα μόνος, προδομένος, προσβεβλημένος από αυτό που ο σεβαστός δάσκαλος μου στην  δικηγορία είχε πει «ο δικηγόρος πάντα μόνος μένει».

ΥΓ : Οδός Σανταρόζα  του δικηγόρου- τραγουδοποιού Β. Νικολαιδη:

«Δεν είν’ από επάγγελμα, δεν είν’ αυτός ο λόγος

Που πάω και στριμώχνομαι στο κακουργοδικείο

Δεν είμαι κάνας διάσημος δα ποινικολόγος

Καλά – καλά δεν πρόλαβα να πάρω και πτυχίο.

Χωρίς να το πολυσκεφτώ τρέχω στην κάθε δίκη»