«Alea iacta est (ο κύβος ερρίφθη)

 «Alea iacta est (ο κύβος ερρίφθη)

Ο φίλος μου ο Θανάσης.
Κυριακή μεσημέρι και ήταν η ώρα για παραδοσιακό ουζάκι στο μπαλκόνι. Χτύπησε το τηλέφωνο,άγνωστος αριθμός,
-η ερώτηση: "το γραφείο σας βγάζει διαζύγια;" Η απάντηση μου πιος είσθε " Ο Θανάσης".
Ο Θανάσης φίλος στο Πανεπιστήμιο αγαπητός,είχαμε να μιλήσουμς μισό αιώνα.Η συγκίνηση διπλή,η ανάμνηση έντονη,τα χρόνια μας τα νεανικά,με την ανάμνηση της εποχής των φοιτητικών μας χρόνων και βρήκα μια μικρή φωτο του Θανάση με την στολή του,την έστειλα συνημμένη σ' ενα μήνυμα.Συγκινήθηκε ο Θανάσης που κρατούσα κάτι δικό του.

Ηταν το τηλεφώνημα η αφορμή να ξεδιπλώσω το κουβάρι των αναμνήσεων και των νεανικών ταξιδιών και ερώτων .

Βρήκα το σημειώμα που πήραμε με τοτε κορίτσι μου Μ στο Checkpoint Charlie όταν πέρασαμε στο τότε Ανατολικό Βερολίνο(1971) αντί για διαβατήριο.

Βρήκα το εισητηριο των Ολυμπιακών του Μονάχου(1972),βρήκα το αυτοκινητάκι που πήρα δώρο στα γενέθλια μου απο την τότε μεγάλη αγάπη μου Μ (που δεν ξέρω που υπάρχει).

Βρήκα την μπλούζα που αγόρασα στην Βαρκελώνη(1992),

Βρήκα γράμματα,αποξηραμένα λουλούδια,φιλιά πάνω σε χαρτοπετσέτες,ποιήματα μου ξεχασμένα,γράμματα της νόνας μου,φωτο με στιγμές άφατης χαράς .

Ετσι η ζωή μας κύλησε μετά από πολλές σκέψεις και αμφιταλαντεύσεις και η οριστική απόφαση να μπώ στην αρένα του Κολοσαίου της δικηγορίας και της επιβιώσης μαζύ με τους μονομάχους-καρβελομάχους συναδέλφους με πλήρη επίγνωση των συνεπειών,δεν υπήρχε άλλωστε και άλλη δυνατότητα ή οδός διαφυγής .

Ετσι κύλησε το ποτάμι και χωρίς να το καταλάβουμε διαβήκαμε τον Ρουβίκωνα "jacta alea est."και το τηλεφώνημα του Θανάση ήταν το ξύπμημα απο το λήθαργο."πότε πέρασαμε το ποτάμι ;"

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ