Μεγαλοβδομάδα στον "Αθωνα.
Καί ή εβδομάδα αυτή έχει τις ίδιες ήμερες και ώρες με oλες τις άλλες του χρόνου. Οι μοναχοί στον Άθωνα τον ιερό, το Αγιον Όρος, το ωραία προσωνυμούμενο «Περιβόλι της Παναγίας», είναι περισσότερες ώρες στο ναό, στο Καθολικό του μοναστηρίου, το Κυριάκο τής σκήτης, το εκκλησάκι του Κελιού, το ναύδριο του Ησυχαστηρίου. Με τα κουκούλια τους σκυμμένοι οι πατέρες στα στασίδια, τα κομποσχοίνια τους, νέοι και γέροντες, Ιεροψάλτες, κανονάρχες, διαβαστές, τυπικάρηδες, εκκλησιαστικοί, εφημέριοι, προεστοί, όλοι στις θέσεις τους. Σ' ένα σταθερό τυπικό επί χίλια και πλέον χρόνια «ερχόμενος ό Κύριος επί το έκούσιον πάθος», κατά την υμνολογία μας, ακολουθείται από τους ταπεινούς Αθωνίτες.
Εκλεκτό μοσχοθυμίαμα ρόδου, καθαρό αγνό μελισσοκέρι, ακοίμητα καντήλια, γλυκόφθογγες καμπάνες, σήμαντρα καί τάλαντα, καλούν σε θερμή, κατανυκτική προσευχή, σε χαρμολυπικές ψαλμωδίες, σ' ευαγγελικές περικοπές, πού μαστιγώνουν αλύπητα τη φαρισαϊκή υποκρισία, μ΄ εκείνα τα φοβερά «ούαί» και μιλούν ωραία για ύψοποιό ταπείνωση, για θυσιαστική διακονία, για επιμελή παθοκτονία, για συσταύρωση, συνταφή καί συνανάσταση με τον Σταυροναστηθέντα Χριστό και Λυτρωτή του κόσμου.
Το αθωνικό μεγαλοβδόμαδο είναι ήσύχιο, νηφάλιο, ατάραχο, μυστικό, σε οδηγεί σε χρήσιμη ένδοσκαφή, σε απαραίτητη αυτογνωσία, σε αυτοπαρατήρηση κι όχι συνεχή έτεροπαρατήρηση καί κατάκριση. Ή ύπερχιλιόχρονη έδω παράδοση είναι αυστηρή και δεν σε αφήνει να λοξοδρομήσεις στο περιθώριο, παρασυρόμενος σε κουτσομπολίστικη διάθεση. Ή ανυπακοή στον έδω πολιτισμό της ταπεινώσεως θα σ' εκδικηθεί με το να σ' αφήσει στη μοναξιά του εφήμερου, του καθημερινού, του επίκαιρου και πρόσκαιρου και δεν θα σου δώσει την άϋλη χαρά της σοφίας του ύπέρλογου και αιώνιου. Θα γίνει τότε μία εβδομάδα σαν όλες τις άλλες, Δεν θ' αντιληφθείς διόλου την καταπληκτική κένωση της θεότητας, πού γίνεται ή άκρα ταπείνωση, η μωρία του σταυρού, ο ηττημένος θεός, πού δεν κατεβαίνει από τον σταυρό, που δεν παρακάμπτει τον σταυρό και πάσχει ό αναμάρτητος για όλους τους αμαρτωλούς, εμάς.
"Αν εμείς, σήμερα θέλουμε ένα ασταύρωτο χριστιανισμό, μια εξουσιαστική Εκκλησία, δοξασμένη και πλούσια, κάνουμε λάθος. Ή σύγχρονη ύπερκαταναλωτική κοινωνία, ό λίαν άντιασκητικός τρόπος ζωής των Νεοελλήνων, έχει επηρεάσει την αντίληψη όλων μας. Ό μόνος, γυμνός, λαβωμένος, σιωπηλός κι ανεξίκακος Χριστός στον σταυρό, στην κορυφή τοΰ Γολγοθά, άπαντα σε όλους. Με τα ματωμένα χέρια του αγκαλιάζει τη σύμπασα ανθρωπότητα σε μετάνοια.
Οι Αγιορείτες Γέροντες σιωπηλά συμμετέχουν στ' "Άχραντα Πάθη του Κυρίου. Όταν μιλάς δεν ακούς. Σιωπούν για ν' ακούσουν. Ακούνε για να βιώσουν. Ότι το αίμα του Γολγοθά χύθηκε και για τον καθένα. Ότι δεν είναι μόνο να μιλάμε, αλλά και ν' ακούμε, όχι μόνο ν' ακούμε και να πράττουμε. Να πράττουμε το αγαθό, ν' αφήνουμε χώρο και για τον άλλο. Να γνωρίζουμε καλά πώς πάντα ή Μεγάλη Παρασκευή είναι πριν το Πάσχα. Από τις τρύπες του σταυρού φαίνεται το φως του Κενού Μνημείου. Ή χαρμολύπη, το χαροποιόν πένθος, ή σιγή, ή ταπεινή δέηση καί ή κατάνυξη χαρακτηρίζουν τή Μεγάλη Εβδομάδα στον άγρυπνούντα "Άθωνα, πού προσφέρει την κατήχηση της εύλαλης σιωπής τού βιωματικού παραδείγματος.
+μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Πρωτατον αριθ. 106
Εις την αγίαν και λαμπροφόρον ημέραν της ενδόξου και
σωτηριώδους Χριστού του Θεού ημών, Αναστάσεως.
Ει τις ευσεβής και φιλόθεος απολαυέτω της καλής ταύτης και λαμπράς πανηγύρεως.
Ει τις δούλος ευγνώμων, εισελθέτω χαίρων εις την χαράν του Κυρίου αυτού.
Ει τις έκαμε νηστεύων, απολαυέτω νυν το δηνάριον.
Ει τις από της πρώτης ώρας ειργάσατο, δεχέσθω σήμερον το δίκαιον όφλημα.
Ει τις μετά την τρίτην ήλθεν, ευχαρίστως εορτασάτω.
Ει τις μετά την έκτην έφθασε, μηδέν αμφιβαλλέτω· και γαρ ουδέν ζημιούται.
Ει τις υστέρησεν εις την εννάτην, προσελθέτω, μηδέν ενδοιάζων.
Ει τις εις μόνην έφθασε την ενδεκάτην, μη φοβηθή την βραδύτητα· φιλότιμος γαρ ων ο Δεσπότης, δέχεται τον έσχατον, καθάπερ και τον πρώτον.
Αναπαύει τον της ενδεκάτης, ως τον εργασάμενον από της πρώτης.
Και τον ύστερον ελεεί, και τον πρώτον θεραπεύει.
Κακείνω δίδωσι, και τούτω χαρίζεται.
Και τα έργα δέχεται, και την γνώμην ασπάζεται.
Και την πράξιν τιμά, και την πρόθεσιν επαινεί.
Ουκούν εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου ημών· και πρώτοι και δεύτεροι τον μισθόν απολαύετε.
Πλούσιοι και πένητες μετ αλλήλων χορεύσατε.
Εγκρατείς και ράθυμοι την ημέραν τιμήσατε.
Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον.
Η τράπεζα γέμει τρυφήσατε πάντες.
Ο μόσχος πολύς, μηδείς εξέλθη πεινών.
Πάντες απολαύετε του συμποσίου της πίστεως.
Πάντες απολαύσατε του πλούτου της χρηστότητος.
Μηδείς θρηνείτω πενίαν· εφάνη γαρ η κοινή βασιλεία.
Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα· συγγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε.
Μηδείς φοβείσθω θάνατον· ηλευθέρωσε γαρ ημάς του Σωτήρος ο θάνατος.
Έσβεσεν αυτόν, υπ´ αυτού κατεχόμενος.
Εσκύλευσε τον Άδην, ο κατελθών εις τον Άδην.
Επίκρανεν αυτόν, γευσάμενον της σαρκός αυτού·
και τούτο προλαβών Ησαΐας, εβόησεν·
Ο Άδης, φησίν, επικράνθη συναντήσας σοι κάτω.
Επικράνθη, και γαρ κατηργήθη.
Επικράνθη, και γαρ ενεπαίχθη.
Επικράνθη, και γαρ ενεκρώθη.
Επικράνθη, και γαρ καθηρέθη.
Επικράνθη, και γαρ εδεσμεύθη.
Έλαβε σώμα, και Θεώ περιέτυχεν.
Έλαβε γην, και συνήντησεν ουρανώ.
Έλαβεν, όπερ έβλεπε, και πέπτωκεν, όθεν ουκ έβλεπε.
Που σου, θάνατε, το κέντρον;
Που σου, Άδη, το νίκος;
Ανέστη Χριστός, και συ καταβέβλησαι.
Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες.
Ανέστη Χριστός, και χαίρουσιν Άγγελοι.
Ανέστη Χριστός, και ζωή πολιτεύεται.
Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς επί μνήματος.
Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο.
Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Οι Άγγλοι λένε ότι ο κυβερνήτης πρέπει να κερδίσει:
ΤΑ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ 1386 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ. ΑΝΤΩΝΗΣ. Π.ΑΡΓΥΡΟΣ Το Ελληνικό Έθνος γιορτάζει τα 160 χρόνια...
