Μεγαλοβδομάδα στον "Αθωνα.

Μεγαλοβδομάδα στον "Αθωνα.

Καί ή εβδομάδα αυτή έχει τις ίδιες ήμερες και ώρες με oλες τις άλλες του χρόνου. Οι μοναχοί στον Άθωνα τον ιερό, το Αγιον Όρος, το ωραία προσωνυμούμενο «Περιβόλι της Παναγίας», είναι περισσότερες ώρες στο ναό, στο Καθολικό του μοναστηρίου, το Κυριάκο τής σκήτης, το εκκλησάκι του Κελιού, το ναύδριο του Ησυχαστηρίου. Με τα κουκούλια τους σκυμμένοι οι πατέρες στα στασίδια, τα κομποσχοίνια τους, νέοι και γέροντες, Ιεροψάλτες, κανονάρχες, διαβαστές, τυπικάρηδες, εκκλησιαστικοί, εφημέριοι, προεστοί, όλοι στις θέσεις τους. Σ' ένα σταθερό τυπικό επί χίλια και πλέον χρόνια «ερχόμενος ό Κύριος επί το έκούσιον πάθος», κατά την υμνολογία μας, ακολουθείται από τους ταπεινούς Αθωνίτες.

Εκλεκτό μοσχοθυμίαμα ρόδου, καθαρό αγνό μελισσοκέρι, ακοίμητα καντήλια, γλυκόφθογγες καμπάνες, σήμαντρα καί τάλαντα, καλούν σε θερμή, κατανυκτική προσευχή, σε χαρμολυπικές ψαλμωδίες, σ' ευαγγελικές περικοπές, πού μαστιγώνουν αλύπητα τη φαρισαϊκή υποκρισία, μ΄ εκείνα τα φοβερά «ούαί» και μιλούν ωραία για ύψοποιό ταπείνωση, για θυσιαστική διακονία, για επιμελή παθοκτονία, για συσταύρωση, συνταφή καί συνανάσταση με τον Σταυροναστηθέντα Χριστό και Λυτρωτή του κόσμου.

Το αθωνικό μεγαλοβδόμαδο είναι ήσύχιο, νηφάλιο, ατάραχο, μυστικό, σε οδηγεί σε χρήσιμη ένδοσκαφή, σε απαραίτητη αυτογνωσία, σε αυτοπαρατήρηση κι όχι συνεχή έτεροπαρατήρηση καί κατάκριση. Ή ύπερχιλιόχρονη έδω παράδοση είναι αυστηρή και δεν σε αφήνει να λοξοδρομήσεις στο περιθώριο, παρασυρόμενος σε κουτσομπολίστικη διάθεση. Ή ανυπακοή στον έδω πολιτισμό της ταπεινώσεως θα σ' εκδικηθεί με το να σ' αφήσει στη μοναξιά του εφήμερου, του καθημερινού, του επίκαιρου και πρόσκαιρου και δεν θα σου δώσει την άϋλη χαρά της σοφίας του ύπέρλογου και αιώνιου. Θα γίνει τότε μία εβδομάδα σαν όλες τις άλλες, Δεν θ' αντιληφθείς διόλου την κατα­πληκτική κένωση της θεότητας, πού γίνεται ή άκρα ταπείνωση, η μωρία του σταυρού, ο ηττημένος θεός, πού δεν κατεβαίνει από τον σταυρό, που δεν παρακάμπτει τον σταυρό και πάσχει ό αναμάρτητος για όλους τους αμαρτωλούς, εμάς.

"Αν εμείς, σήμερα θέλουμε ένα ασταύρωτο χριστιανισμό, μια εξουσιαστική Εκκλησία, δοξασμένη και πλούσια, κάνουμε λάθος. Ή σύγχρονη ύπερκαταναλωτική κοινωνία, ό λίαν άντιασκητικός τρόπος ζωής των Νεοελλήνων, έχει επηρεάσει την αντίληψη όλων μας. Ό μόνος, γυμνός, λαβωμένος, σιωπηλός κι ανεξίκακος Χριστός στον σταυρό, στην κορυφή τοΰ Γολγοθά, άπαντα σε όλους. Με τα ματωμένα χέρια του αγκαλιάζει τη σύμπασα ανθρωπότητα σε μετάνοια.

Οι Αγιορείτες Γέροντες σιωπηλά συμμετέχουν στ' "Άχραντα Πάθη του Κυρίου. Όταν μιλάς δεν ακούς. Σιωπούν για ν' ακούσουν. Ακούνε για να βιώσουν. Ότι το αίμα του Γολγοθά χύθηκε και για τον καθένα. Ότι δεν είναι μόνο να μιλάμε, αλλά και ν' ακούμε, όχι μόνο ν' ακούμε και να πράττουμε. Να πράττουμε το αγαθό, ν' αφήνουμε χώρο και για τον άλλο. Να γνωρίζουμε καλά πώς πάντα ή Μεγάλη Παρασκευή είναι πριν το Πάσχα. Από τις τρύπες του σταυρού φαίνεται το φως του Κενού Μνημείου. Ή χαρμολύπη, το χαροποιόν πένθος, ή σιγή, ή ταπεινή δέηση καί ή κατάνυξη χαρακτηρίζουν τή Μεγάλη Εβδομάδα στον άγρυπνούντα "Άθωνα, πού προσφέρει την κατήχηση της εύλαλης σιωπής τού βιωματικού παραδείγματος.

+μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Πρωτατον αριθ. 106