ΚΕΦΑΛΩΝΙΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Η ΠΑΛΑΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ
"Όπως είναι γνωστό, τόσον στις πόλεις όσον και στα χωριά της παλιάς μας Κεφαλονιάς, σε κάθε χαρά και σε κάθε γιορτή, πρωτοστα¬τούσαν οι αυτοσχέδιοι ριμναδόροι. Που με τα όμορφα και πικάντικα δίστιχα, τα όποια σκάρωναν χορεύοντας ή τραγουδώντας, χωρίς να πιά¬σουνε στα χέρια τους το χαρτί και την πέννα, σκορπίζανε γύρω τους τη χαρά και το κέφι.
Κάθε λοιπόν «κομπανία» καλλανταδόρων της παλιάς εποχής εξα¬σφάλιζε κι' έναν από τους αυτοσχέδιους τούτους κι' αξιοθαύμαστους στι¬χουργούς. Και στα φιλικά τους σπίτια πού πήγαιναν αφού ψάλλανε τα γνωστά κάλλαντα, επακολουθούσαν τα «τραταμέντα», δηλαδή τα κερά¬σματα με μεζεδάκια και κεχριμπαρένια ρομπόλα, της οποίας οι... μεθυ¬στικοί ατμοί, φούντωναν τη Σατιρική διάθεση και μούαα του επί κεφα¬λής της «Κομπανίας» αυτοσχέδιου ριμναδόρου. Κι' ο οποίος άρχιζε μέσα στα ομαδικά γέλια, πάντοτε άκακα κι' άπαρεξήγητα αυτοσχεδιά¬ζοντας να σατιρίζει όλα τα ελαττώματα και τα προτερήματα της φιλικής οικογένειας.
Κι' έτσι για το καλό του χρόνου και για τη Μεγάλη Χριστουγεν¬νιάτικη, όπου ξημέρωνε Μέρα, ο ριμναδόρος μόνος του πρώτα κι' υστέ¬ρα μ' ολόκληρη την «κομπίνα των καλλανταδόρων», αλλά και με ομαδική συμμετοχή της φιλοξενούσας και σατιριζόμενης οiκογένειας, αρχίζον¬τας πάντοτε με το «στερεότυπο» στίχο : «Σ' αυτό το σπίτι ποΰλθαμε»» τραγουδούσαν:
Σ' αυτό το σπίτι ποΰλθαμε γιατρός να μη πατήση
και πεθερά το πόδι της αν μπάσει να τσάκιση.
Να βγάλουνε τη φάουοα όσοι για τα καλά τους,
και για την κόρη του σπιτιού ξερνάνε τ' άντερα τους.
Κι' οποίος την οικογένεια τούτη την καταριέται,
ζουρλός μπροστά στον "Άγιο δυο χρόνια να σγουριέται.! = (χτυπιέται)
Σ' αυτό το σπίτι ποΰλθαμε δόντι να μη πόνεση
και κάθε χρόνο ή κυρά να φκιάχνη και βελέσι ! =- (φουστάνι)
Να πλέκη δε στον άντρα της το χρόνο δυο σκαλτσούνια,
να του μπαλώνη το βρακί σα γίνεται μπουκούνια... (=κομμάτια)
Κι' οντες να κόφη νύχια του ζήτηση το χατήρι
να του τα κόβη ή κυρά με ένα κλαδευτήρι !
Σ' αυτό το σπίτι πουλθαμε μ' ασβέστη το χτισμένο,
του χρόνου Παναγία, μου να τωχης... μουντισμένο !
ΟΙ πουλακίδες του σπιτιού δλες να. σφαλιαστουνε
καί μοναχά ο!... κόκοροι. ν' αρχίσουν να γεννούνε !
Κι' ο σκύλος τον αφέντη του ξοπίσω να τον παίρνη
να γλυφή τις ποδάρες του με γλύδα ==(λίγδα) να χορταίνη !
Σ' αυτό το σπίτι ποΰλθαμε κλητήρας αν πατήση,
ό νοικοκύρης του σπιτιού να τον ξυλοκοπήση!....
Ναρχωνται. μπρος την πόρτα του να παίζουνε τα’ άμάδες...,
για τις κοπέλλες του σπιτιού δέκα προξενητάδες!
Κι' αν εμπη κάποιος ρέμπελος προικιά για να τους κλέψη
μέσα στο χρόνο σα δεντρί σακάτικο να ρέψη!...
Σ' αυτό το σπίτι ποΰλθαμε γεννιώνται ολ' αγόρια,
γιατί ποτέ της ή κυρά δεν έχει στενοχώρια,
Βράζει τ' άγριολάχανα με ξύδι ή λεμόνι
να δίνη του Αντρούλη της για να τον δυναμώνη.
Και σαν της κάν' ό άντρας της με άλλες... κουτσουκέλες, :=(απιστίες)
του σπάει στο κεφάλι του τις πήλινες παδέλλες ! = (κατσαρόλες).
Σ’αυτό το σπίτι ποΰλθαμε τα Κάλλαντα να πούμε ;
να κάμη... ο "Αη Γεράσιμος το κέρασμα να δούμε.
Κρασί να μας τρατάρουνε μακάρι σακκοτρύγι
και με... σκουλήκια πρέντζα (=τυρι φέτα) τους να φάμε κι' έστω λίγη Να μας κεράσουνε θολό, νερό άφ' το πηγάδι •. κι' δν δεν την... καβεντζάπουμε τραβάμε για τον Άδη !
Σ' αυτό το σπίτι ποΰλθαμε γιατρός δεν έχει θέση,
γιατί δ νοικοκύρης του συχνά γίνεται... φέσι ! :
Κι' αν το θερμόγιο κάποτε κι' αυτόνε θά τον πιάση,
ζουμί από... άγκλέουρα πίνει να του... πέραση !
Και πόνοι σαν τον ζώνουνε σε όλο το κορμί του
να του περάσουν... βλαστημά τη Μάννα και Μαμή του!


Κι' από σπίτι σε σπίτι κι' από οικογένεια σ' οικογένεια, οι καλλαν-ταδόρικες αξέχαστες Κεφαλλονίτικες κομπανίες, συνεχίζανε ολόκληρη τη προχριστουγεννιάτικη νύχτα το «βιζιτάρισμα» για να ψάλλουν τα Κάλ-λαντα, μέχρι ν' ακουσθούνε οι γλυκόηχες καμπάνες του Χριστουγεννιά¬τικου όρθρου. • , .
Χωρίς ποτέ. επαναλαμβάνουμε, ούτε. στις πόλεις, ούτε στα χωριά της Κεφαλονιάς μας, να δημιουργηθή καμιά παρεξήγηση, για τις δσο και να ήτανε τσουχτερές οί αυτοσχέδιες ρίμνες, του σχεδόν αγράμματου, αλλά προικισμένου με τη θεόδοτη Σατιρική φλέβα, αξιοθαύμαστου ριμναδόρου, γιατί ο Λαός τις άκουγε με χαρές και με γέλια.