ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ
Την αγαπώ…
Την αγαπώ τρελά και απελπισμένα
Κι αυτή το ξέρει
κι απορεί με την μακροχρόνια αντοχή μου στο πάθος…
την αγαπώ
όπως τότε που αντικρίζαμε μαζί το θεσπέσιο φως της Ιωνίας
όπως τότε που παραλίγο να βροντήσει η ευτυχία στη καρδιά μου
όπως τότε που χέρι -χέρι περιδιαβαίναμε τις γειτονιές των αγγέλων
όπως τότε που μου έδωσε τα θεσπέσια χείλια της για φίλημα
όπως τότε που της έλεγα να φύγουμε στην άκρη του κόσμου και το εννοούσα
την αγαπώ…
γεμάτος απελπισία γιατί το ξέρω το ριζικό μου
γεμάτος αγωνία για τα χρόνια που χάθηκαν χωρίς λόγο φαντάζομαι
την αγαπώ…..
την βλέπω να μεγαλώνει χωρίς να το αντιλαμβάνεται
μόνο που τώρα χαμογελάει πια σπάνια
ο χρόνος, η κούραση , η ζωή,
η απογοήτευση για τα χρόνια που χάθηκαν
κι είναι τόσο θεσπέσια όταν χαμογελά
πάντως εγώ την αγαπώ
κι αυτή το ξέρει…..
18/7/2000 10:56 πμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου