ΤΟ ΣΠΑΡΤΟ
Στον ουρανό πετάχτηκε ή λάμψη
τού ήλιου πόγερνε στο πέλαγο
τ' αγνάντεμα κράτησε ώρα πολύ
ο κάμπος γιόμισε λουλούδια και μυρωδιές
τής άνοιξης
τα σπάρτα μοσκοβόλησαν
λουλουδιασμένα
καθώς είναι θαρρείς, μπογιάτισαν με νερομπογιές
τήν πλάση,
H καμπάνα τής Παναγίας βάρεσε τον εσπερινό
κι η θάλασσα πήρε το σκούρο χρώμα της
Θεέ μου ποτέ μου δεν πεθύμησα πεσσότερο από τώρα να ψάλλω τον
Ύμνο:
«Κύριε εκέκραξα προς Σε εισάκουσαν μου Κύριε»
Αιώνιο μνημόσυνο στη νόνα μου πού
έφυγε ψάλλοντας σιγανά όπως πάντα το δοξαστικό
τώρα δίπλα- δίπλα θα τα λένε με τήν ΜΑΝΑ
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ
6/6/94 17,45'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου