ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΑΘΗΝΑΙ 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1997
{ημέρα τής εβδομάδος Δευτέρα καί β’ ημέρα τού Τριωδίου
άλλως καί «Carnival time» καλουμένην εν τή Εσπερία}




Αγαπητή μου,
από μακρού είχον τήν πρόθεσιν νά απευθύνω είς Υμάς τήν παρούσαν επιστολήν,ώστε η ταπεινότης μου νά δυνηθή νά εκφράση τά μύχια συναισθήματα της πρός τήν λαμπράν Εξοχότητα ΣΑΣ.
Αγαπητή μου,
εν όψει τών ημερών τού Τριωδίου τάς οποίας φρικτώς διερχόμεθα ,θά υπέβαλλον τή Υμετέρα εκλαμπρότητι τήν ανοικειον καί φρικτήν ιδέαν όπως λάβητε πρόνοιαν διά τά επερχόμενα .Διότι αληθώς ή φύσις καί ό Θεός πλούσια τά ελέη του Σας εχάρησαν ,πλήν όμως καί οί ημείς οί πένητες ώς καί τά πετεινά τού ουρανού δικαιον είναι νά απολαμβάνομεν μέρος όσων ό Παντοδύναμος εχάρησεν είς Υμάς τούς «καλούς καγαθούς πολίτας αυτού τού Σύμπαντος».
Αγαπητή μου,
αψευδής μάρτυς τού διελθόντος χρόνου είναι καί ή όψις καί ό νούς καί κυρίως ή καρδία δι’ όλους μας.
Σείς μέ τήν υπεροψίαν καί τήν μέθην τής νεότητος αλλά καί τής αυταρέσκου λατρείας λησμονείτε ότι υφέρπει ό χρόνος καί έρχεται ώρα καί νύν εστίν ότε άπαντες θά αποδωσωμεν όπου δεί καί τό έσχατον ταλαντον.
Αγαπητή μου,
ελπίζω ότι εφ’ όσον υπάρχω,ζώ καί αισθάνομαι καί δέν θά σιωπήσω πρό τής αμετροεπούς καί αναρμόστου επιθετικότητος εκείνων πού θεωρούν προνόμιον των ,τήν «ευφωνίαν»,τήν «ευφυίαν» ,τήν «ωραιότητα»,τήν «δικαίαν επιβουλήν» τής ατομικής τών άλλων ελευθερίας καί αξιοπρεπείας .
Αγαπητή μου,
γνωρίζω ότι απέτυχα , ευλόγως διακατεχεσαι καί αισθάνεσαι τόσην απέχθειαν διά τήν υστερίαν ενός μεσηλικος ,όστις τολμά νά «ελπίζει ότι δέν είναι δι’ όλους ή ιδία τών πραγμάτων κατάστασις» ,απέτυχα αλλά θαρσώ καί ελπίζω καί εύχομαι ώστε ό «πόνος» αυτός νά μήν είναι ανοησίας εγκώμιον.
μετά πλείστης τιμής ,ό παθών